Artykuły

Teatr Muzyczny "Roma" powitał publiczność arcydziełem Franciszka Lehara "Wesoła wdówka". Apetyt na znakomicie spędzony wieczór zaostrzył jeszcze sugestywny plakat z wysokim obcasem, owiniętym plikiem dolarów.

Na tym, niestety, poprzestano, jeśli idzie o pomysły ubarwiające najnowszą inscenizację "Wdówki". Jest ona wprawdzie, jak zapowiadano, tradycyjna, ale bez krzty staroświeckiego wdzięku. Za to z nadmiarem przydługich tekstów, beznadziejną wstawką baletową, z bohaterami wtłoczonymi w udające secesję, wyjątkowo mało urodziwe, za to potężne. dekoracje.

Aż trudno zrozumieć, jak można operetkowy "samograj", skrzący się od dowcipnych sytuacji, damsko-męskich gier wojennych, a nade wszystko nie zwyciężonej przez czas muzyki, tak bardzo pozbawić magii. A może magia okazała się za słaba wobec siły osobowości eksdyrektora "Romy"? Bogusław Kaczyński mógł przecież ze swego miejsca w trzecim rzędzie parteru podziałać jak kondensator, "wyłapując" i koncentrując w sobie płynące ze sceny fluidy.

"Wesoła wdówka" z całą pewnością pokona złe moce. Stanie się tak za sprawą niektórych artystów. Należy do nich tenor Bogusław Morka, amant i znakomity aktor śpiewający głosem, wobec którego żadna kobieta nie pozostanie obojętna. W partii Daniły Morka pokazał wszystkie swoje talenty.

Tytułową partię wdówki Hanny Glavari śpiewa Grażyna Brodzińska. Przywilej Pierwszej Damy "Romy", sprawił zapewne, że powierzono jej rolę nie pasującą do scenicznego emplois wybitnej artystki. Ze względu na rodzaj głosu i warunki sceniczne pozostaje ona wspaniałą subretką, ale nie damą. Skoro już przestrzega się prawideł klasycznej operetki, trudno zaakceptować tę propozycję obsadową bez zastrzeżeń. Warto natomiast wysoko ocenić kreację Edyty Ciechomskiej w roli Walentyny. W mało ciekawym męskim personelu poselstwa Pontevedry, najzabawniejszą postać tworzy aktor Jan Kociniak. Spektakl premierowy poprowadził Ruben Silva, który raz jeszcze dowiódł, iż w trudnej materii teatru muzycznego jest prawdziwym mistrzem.