"W cukierence"
Teatr Ateneum: "W cukierence", nowa komedia w 3 aktach Ferenca przekład Ireny Koralowej, reżyseria Wiktora Biegańskiego, dekoracje Zbigniewa Jaworskiego.
Sztuka ta, niesłusznie nazwana "nową komedią", nie jest ani niczem specjalnie nowem ani tem bardziej komedią. Jest to smutna i dość wzruszająca historia zahukanej kobieciny, tęskniącej do miłości. Miody człowiek nazwiskiem Wadasz przesiaduje w małej cukierence, bo jego dziewczyna pracuje w banku naprzeciwko. Pani Kisz, żona właściciela cukierni, wymarzyła sobie, że to dla niej młodzieniec przychodzi codziennie, że z jej powodu jest tak niespokojny i coraz staranniej się ubiera. Cukiernik Kisz przechodzi męki zazdrości, żona jego przeżywa bolesne rozczarowanie, i to niemal wszystko. Postać kobieca opowiedziana jest ładnie i przekonywująca natomiast cukiernik jest dość mętną figurą. Ale któż zna duszę cukiernika? Cukiernik robi wściekle awantury gdy sądzi, że żona jego ma romansik z Wadaszem, ale gdy się dowiaduje, te to nie prawda, że żona wcale go nie zdradzi, choć kocha się bez wzajemności w Wadaszu i jest nieszczęśliwa w pożyciu małżeńskiem, - bardzo się cieszy. U cukierników widać już taki obyczaj. Wydawaćby się mogło, te jest to dramat obustronny, że pan Kisz przeżył równie bolesna rozczarowanie jak i jego żona. Tymczasem cukiernik wydaje się być bardzo rozradowany tym dość ponurym happy-endem. Młoda jego żona dalej będzie snuła w bezsenne noce marzenia o królewiczu w białych rękawiczkach a cukiernik, podśpiewując radośnie, sprzedawać - pączki.
Trzeba powinszować Biegańskiemu równo dobrze zagranej roli jak bardzo starannie i sprawnie wyreżyserowanej całości. Pani Piaskowska, którą pierwszy raz widziałem na scenie, jest młodą, pełną wdzięku i niewątpliwie utalentowaną aktorką. Rolę Ilony zagrała inteligentnie i wzruszająco.
