Artykuły

We Wrocławskim Teatrze Współczesnym trwają ostatnie próby do spektaklu "Magnolia" inspirowanego głośnym filmem Paula Thomasa Andersona. Reżyseruje Krzysztof Skonieczny. Premiera 25 maja.

Po sukcesie serialu HBO "Ślepnąc od świateł" Krzysztof Skonieczny sięga po kultową "Magnolię" Paula Thomasa Andersona, tworząc na jej kanwie mroczną, teatralną baśń. Jego bohaterowie to ludzie w kryzysie, którzy są w stanie intensywnie odczuwać rzeczywistość, ale z własnymi emocjami i powracającą jak echo przeszłością nie potrafią sobie poradzić. "Magnolia" to spektakl o przebaczeniu, nadmiarze oraz braku i potrzebie miłości.

Przeniesienie polifonicznej struktury "Magnolii" i wywiedzionych z niej historii na deski teatru jest wyzwaniem. Daje możliwość przefiltrowania tematów Magnolii przez współczesność i lokalną rzeczywistość, w której jak w soczewce odbijają się nasze marzenia i lęki. Pozwala także na wytworzenie tymczasowej wspólnoty teatralnej złożonej z widzów i aktorów. W procesie pracy szczególnie mocno interesowały nas rodzaje wytwarzania stanów emocjonalnych w aktorach, możliwości i sposoby ich przeniesienia na widza oraz budowanie za pomocą doświadczenia emocjonalnego tymczasowej wspólnoty współodczuwania i empatii. Jakimi środkami uzyskać zapisaną już na poziomie scenariusza intensywność postaci? Co taka intensywność daje w spotkaniu na żywo z widzem? Jakimi środkami budować emocjonalny hiperrealizm działania aktorskiego? I jak za pomocą identyfikacji z postacią czy z sytuacją można w teatrze zbudować tymczasową wspólnotę odczuwania?

Gest przetłumaczenia "Magnolii" na realia sceny wynika z silnego przeczucia, że problematyka, którą poruszał w swoim filmie Paul Thomas Anderson pod koniec lat 90. dzisiaj jest wciąż bardzo aktualna i przez tę aktualność wybrzmiewa bardzo dotkliwie. Interesujące jest, jak przez ostatnie 20 lat zmieniła się nasza emocjonalność, jak wpływają na nią kult indywidualizmu, utowarowienie relacji międzyludzkich czy związana z dostępnością technologii dystrybucja intymności. Świat "Magnolii" Skoniecznego to dystopijna wizja rzeczywistości na chwilę przed katastrofą, kiedy każda z postaci musi podjąć jakąś decyzję. To świat podgrzany do najwyższej możliwej temperatury. Będzie się on przepoczwarzać na oczach widza wraz z postępującą korozją wewnętrzną bohaterów. Podstawowymi tematami są tutaj kryzysy prywatne i zbiorowe oraz to, jak zmienia się w obliczu kryzysu nasze zachowanie, odczuwanie i empatia, jak zmieniają się nasze relacje. Szczególnie interesuje nas zaś kruchość obowiązujących konstruktów męskości oraz relacja ojciec-syn, która stanowi wątek organizujący cały scenariusz i realizuje się w przeglądających się w sobie nawzajem sytuacjach.

***

Paul Thomas Anderson (1970) - amerykański reżyser, scenarzysta, producent. Jeden z najciekawszych i najbardziej innowacyjnych twórców współczesnego kina. Autor filmów takich jak: "Aż poleje się krew" (2007), uznany przez krytykę za najlepszy i najbardziej oryginalny film XXI w. czy "Magnolia" (1999) skomponowana niczym wielowątkowa, altmanowska symfonia. Jego Mistrz (2012) wywracał wyobrażenia na temat sekciarstwa i religijności w powojennej Ameryce, a zanurzona w psychodelii lat 60. "Wada ukryta" (2014) była zjawiskową ekranizacją prozy Thomasa Pynchona, uchodzącej za niefilmową. Jego najnowszy film "Nić widmo" (2017), to z kolei kostiumowa halucynacja, w której reżyser mierzy się z tematem kobiecości. Paul Thomas Anderson był wielokrotnie nagradzany i nominowany do prestiżowych nagród filmowych za reżyserię i scenariusze. Za "Magnolię" odebrał Złotego Niedźwiedzia w Berlinie. Sam film otrzymał m.in. trzy nominacje do Oscara i Złoty Glob.

Krzysztof Skonieczny (1983) - niezależny reżyser, działający zarówno w filmie ("Hardkor Disko" - debiut fabularny z międzynarodowym zasięgiem oraz serial "Ślepnąc od Świateł" dla HBO Europe z premierą w Europie w 2018 roku oraz premierą w USA w czerwcu 2019 roku, teledyski, krótkie metraże), jak i w teatrze. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim, ukończył Wydział Aktorski Akademii Teatralnej w Warszawie. Interesuje go praca na styku różnych dziedzin sztuki i interdyscyplinarny dialog między nimi. W tym roku, po czteroletnim doświadczeniu pracy nad serialem, Skonieczny wraca do teatralnych korzeni i przenosi "Magnolię" na deski sceniczne. Nieprzypadkowo jego wybór padł na Wrocławski Teatr Współczesny w jego rodzinnym mieście. Magnolia to opowieść o konfrontowaniu się ze swoją przeszłością - on sam wraca po 15 latach na Dolny Śląsk, żeby się z nią zmierzyć.

Anka Herbut (1983) - dramaturżka, autorka tekstów dla sceny, krytyczka, badaczka, kuratorka. Pracuje w obszarach teatru i choreografii. Działając na pograniczu sztuk oraz łącząc praktykę artystyczną z refleksją teoretyczną, zajmuje się przede wszystkim performatyką języka, dramaturgią ruchu oraz relacjami sztuki i polityki. Jej teksty wystawiane były m.in. na scenach Litewskiego Narodowego Teatru Dramatycznego w Wilnie, Teatru Wielkiego - Polskiej Opery Narodowej, Teatru Polskiego we Wrocławiu, Nowego Teatru w Warszawie. Na stałe współpracuje z poświęconym kulturze magazynem internetowym "Dwutygodnik".

Fabien Lédé (1981) - artysta wizualny i scenograf. W swojej praktyce artystycznej tradycyjne formy kreacji łączy z D.I.Y. oraz technologią, eksperymentuje ze światłem i bada napięcie między materialnymi i wirtualnymi aspektami sztuki. Tworzy scenografie do spektakli i wystaw. Współpracował m.in. z Litewskim Narodowym Teatrem Dramatycznym w Wilnie, Schauspiel Hannover czy Teatrem Polskim we Wrocławiu. Konsekwentnie eksploruje marginesy języków artystycznych.

Wojtek Urbański (1986) - kompozytor, producent muzyczny. Współtwórca projektu RYSY. Autor muzyki do serialu "Ultraviolet" na platformie Netflix, w reżyserii Jana Komasy i Sławomira Fabickiego. Współpracował m.in. z Wojtkiem Mazolewskim, Justyną Święs i Anitą Lipnicką, występował ze Zbigniewem Wodeckim, Katarzyną Nosowską, Miuoshem, Brodką, Organkiem, Piotrem Ziołą. Artysta wielu edycji festiwali Open'er, Audioriver, OFF, Tauron Nowa Muzyka oraz Męskie Granie. Kilkukrotnie nominowany do nagrody Fryderyk.

Marta Ziółek (1986) - choreografka, performerka, tancerka. W swojej pracy skupia się na poszerzaniu pola choreografii i badaniu nowych form ekspresji i ucieleśnień; operuje językiem nowych technologii i popkultury; interesują ją nowe rytuały i performatyka tożsamości. Dotychczas współpracowała z takimi choreografami i teoretykami, jak Bojana Cvejić, DD Dorvillier, Deborah Hay, Maria La Ribot,Trajal Harrell, Benoit Lachambre, Ann Liv Young, Xavier Le Roy, Meg Stuart. W teatrze współpracowała z Leną Frankiewicz, Krzysztofem Garbaczewskim, Anną Karasińską, Gosią Wdowik oraz grupą Teraz Poliż. Stworzyła m.in. prace takie jak "Zrób siebie" (2016), PIXO (2017), "Pamela" (2018).