Hit tego lata
"Skok z wysokości" w reż. Krystyny Jandy w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Katarzyna Grabowska w portalu TVP.
Monodram w wykonaniu i reżyserii Krystyny Jandy to hit tego lata - wyśmienity tekst i zupełnie nowe podejście do widza, który czynnie uczestniczy w przedstawieniu, to ożywczy powiew w zatęchłej atmosferze odgrzewanych co roku tych samych klasyków.
Krystyna Janda jak zwykle zaskakuje wyborem tekstu i jak zwykle - trafia w dziesiątkę. Po mocnych "Ucho, gardło, nóż" czy "Badaniach terenowych nad ukraińskim seksem" tym razem zaadaptowała eksperymentalną komedię Leslie Aynazian "High Dive", którą razem z Joanną Tyrowicz przetłumaczyła.
Nie wiem, czy to kwestia teatralnego wyczucia czy zdolności językowych, ale fakt jest bezsporny: "Skok z wysokości" to wyśmienita dawka inteligentnego humoru, chociaż "wyśmiewanie" czyjegoś strachu może wydać się trochę niedelikatne.
Jednak to, co u innych mogłoby razić, u Jandy stanowi niezaprzeczalny atut. Nikt, tak jak ona, nie potrafiłby oddać klimatu autoironicznej spowiedzi pechowej 50-latki, która wzbudza litość i sympatię jednocześnie. Aktorka w kąpielowym szlafroku i czepku bawi się z widzami, pozwalając 26 osobom odgrywać własne kwestie.
Ten nowatorski sposób dotarcia do oglądających jest główną zaletą sztuki - nagle okazuje się, że powodzenie spektaklu nie zależy tylko od Jandy. Równie ważne są role ojca, syna czy faceta w okularach...
Jednak tylko Krystyna Janda potrafi tak zbliżyć się do widowni, wejść z nią w interakcję, ośmielić i jednocześnie zapanować nad niektórymi. W jej wykonaniu nawet pomyłki mają jakiś szczególny urok. Kolejny raz przekonujemy się, że monodram w jej wykonaniu to teatr na najwyższym poziomie.
Wielkie zasługi w budowaniu fenomenalnej atmosfery ma również strona wizualna autorstwa Macieja M. Putowskiego (scenografia) i muzyczna - występujący na żywo zespół Olympos doskonale oddaje klimat gorącej greckiej wyspy, na której bohaterka próbuje przezwyciężyć lęk wysokości skacząc z basenowego słupka. Czy skoczy? Koniecznie trzeba obejrzeć sztukę, by się o tym przekonać osobiście.
