Artykuły

Zapowiadano spektakl jako musical dla dzieci, który może się też spodobać rodzicom. Niestety, tym razem chęć zainteresowania dorosłego widza przysłoniła pamięć o najmłodszych. A szkoda, bo pomysł spektaklu był wielce obiecujący - pastisz znanych musicali, głownie West Side Story, ale również Hello, Doiły i Kabaretu. W przedstawieniu jest wszystko to, co jest potrzebne w klasycznym musicalu: przebojowa muzyka (Bogdan Dowlasz), układy choreograficzne (Kazimierz Knol), wielka miłość, wartka akcja, rozbudowana scenografia (Teresa i Bogusław Kobierscy). Są nawet schody w finale (choć kompletnie nie wykorzystane). No i jest gwiazda - Piotr Fronczewski, choć możemy go tylko słyszeć nagranego na taśmie, ale to zawsze coś. Kanwą Kotów jest Wojna Międzygatunkowa, pomiędzy tytułowym gatunkiem a psami (uwaga Towarzystwo Miłośników Zwierząt! Z niejasnych powodów te drugie istoty zostały zupełnie pominięte w tytule. To wyraźny psi rasizm!), jak się okazuje, nie jest to pierwsza wojna i nie ostatnia: w finale kotom i psom wypowiadają kolejną myszy i pchły. Dzieci mogą więc poznać, na czym polegają wzajemne podchody, "wpuszczanie przeciwnika w kanał", podwójna moralność i oszukiwanie podwładnych przez przywódców itd, itd. Krótko mówiąc miały bliski kontakt z tym, co my, dorośli, nazywamy polityką. Wzdycham do czasów, kiedy dzieci poznawały świat wróżek, krasnoludków, dobrych królewien. Dziś dzieciaki mają Wojownicze Żółwie Ninja, Wojny Między gatunkowe i Wiadomości DD, w których dowiadują się o niuansach koalicji. Dlatego, niestety, nie "kupiłem" najnowszego przedstawienia Arlekina. A bardzo chciałem. Na zakończenie muszę jednak koniecznie pochwalić Joannę Ignaciuk. Kicia i Miki - Szczur z Zawichostu w jej wykonaniu to wspaniały poziom lalkowej animacji. Może przy następnej premierze będę mógł szczerze zachwycić się całością. A na razie drogie dzieci: dobranoc. Miłych snów wojennych.