Z teatrzyków. Olimpja
Teatrzyk Olimpja płonie różnobarwnem światłem i zapełnia się wytworną publicznością. Frekwencja ostatnich przedstawień tego teatrzyku najlepiej świadczy o powodzeniu tej imprezy. Rewja Nela i Lela p n "Warszawa-Tokio-Kłaki-Dudy" należy prawdopodobnie do najmniej udanych "tricków" dyr. Jastrzębca, lecz nerw sceniczny z jednej strony i wysoka klasa wykonawców z drugiej nadaje rewji sympatyczne tło.
Ewenementem wieczoru był występ w roli dramatycznej Walerego Jastrzębca. Ale znakomity artysta w połowie tylko wygrał rolę. Dał jej mistrzowskie szczegóły charakterystyczne, ale nie dał tego, co musiałaby tkwić w figurze japończyka. P. Dobosz- Markowska ślicznie prowadziła djalog z japończykiem, umiała być wymowna w niedomówieniach, zręcznie chodziła po owej bardzo kobiecej krawędzi między zalotnicą a aniołkiem. P. Talarico jest śpiewaczką-i intelektualistką Objektywna świadomość celów artystycznych dominuje w pracy pieśniarki nad bezpośredniością impulsu uczuciowego. Ta właśnie jednostronność określa jednocześnie odtwórczą indywidualność śpiewaczki, pozwalając jej na osiągnięcie w pewnym zakresie, całkowitej doskonałości interpretacji. P. Oleniecka dobrze oddała wszystkie egzaltacje artystki filmowej. P. Sielański wniósł z sobą do rewji swój niezawodny humor i werwę. Reszta wykonawców w osobach pp. Szerszyńskiego, Wirskiego, Chrzanowskiego, Stróżewskiego, Bańkowskiego i Śnieżyńskiego spisywała się wzorowo. Tancerki nadają się do Kasy Chorych. Z nieprzeciętnym smakiem i wyczuciem pianistycznem akompanjował p. Miszczak. Dekoracje świetne pędzla Ludwika Wiecheckiego. Reżyserja Walerego Jastrzębca.
