Najlepsze spektakle w 2020 r.
Autorskie podsumowanie 2020 roku w teatrze.
1. I tak nikt mi nie uwierzy, reż. Wiktor Rubin, Teatr im. Fredry w Gnieźnie. Spektakl-palimpsest o ponadczasowej i strukturalnej mizoginii, o sposobach, po jakie kobiety sięgają, by bronić się przed nią i redukcją do roli ofiar. Boleśnie wiercący w żołądku.
2. Kwarantaniec. 15-minutowe wzruszające wideo pomysłu Pauliny Wycichowskiej, w którym 157 uziemionych w mieszkaniach tancerek i tancerzy przekazuje sobie poprzez eter ruchy. Symbolicznie pokonując izolację.
3. Koniec z Eddym, reż. Anna Smolar, Studio TeatrgaIeria w Warszawie. Rozmowa z autobiograficzną książką Edouarda Louisa - o szansach i cenie awansu społecznego, o emancypacji, niedopasowaniu, podziałach klasowych i wstydzie. Terapeutyczne.
4. Lazarus, reż.Jan Klata, Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu. Perfekcyjna realizacja i wykonanie piosenek Davida Bowiego. A ostatnie wydarzenia powodują, że z głównym bohaterem - wegetującym w samoizolacji kosmitą - zaskakująco łatwo się utożsamić.
5. Malina, autorstwa m.in. Marty Malikowskiej, Anki Herbut, Agaty Siniarskiej i Maniuchy Bikont, Studio Teatrgaleria w Warszawie. Spektakl, koncert, sesja jogi - z użyciem feminatywów (brawurowym) i sztucznych bród (ironicznym), inspirowane postacią Maliny Michalskiej, jednej z pierwszych propagatorek jogi w Polsce.
6. Berek, reż. Maja Kleczewska, Teatr Żydowski w Warszawie. Właściwie dwa spektakle - jeden dla widzów z biletami, drugi dla przechodniów obserwujących ten seans polskich i żydowskich duchów przez szyby i wysłuchujących „Mazurka Dąbrowskiego" w jidysz. Gardło długo pozostaje ściśnięte.
7. Powrót do Reims, reż.Katarzyna Kalwat, Nowy Teatr w Warszawie i Łaźnia Nowa w Krakowie (online). Autobiografia Didiera Eribona o ucieczce z biedy i przemocy i cenie wspinaczki na społeczne szczyty w podszytym autobiografią, przejmującym wykonaniu Jacka Poniedziałka.
8. Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu, reż. Jędrzej Piaskowski, Teatr im. Osterwy w Lublinie. Współczesna Polska na każdym kroku udowadnia, że jest nie z Orzeszkowej, tylko z „Wesela" Wyspiańskiego. Tym mocniej ta pełna empatii, wiary i optymizmu adaptacja szkolnej lektury wzrusza.
9. Miasto zarazy. Cyrkojazzowy minimusical filmowy, reż. Michał Walczak, Festiwal Warszawski „Niewinni Czarodzieje" (online). Tyrmand, pandemiczne podziemie bezrobotnych aktorów i sanepid, czyli estetyka Pożaru w Burdelu kontra Reżim Sanitarny.
10. Krótka rozmowa ze Śmiercią, reż. Marcin Liber, Teatr im. Fredry w Gnieźnie (online). Staropolska literatura, cztery Amy Winehouse w roli tytułowej, zespół Nagrobki na żywo i danse macabre na finał. Jakże inaczej ogląda się to oswajanie śmierci podczas pandemii!
