Dobry, konsekwentny i mądry spektakl
"Krawiec" w reż. Artura Tyszkiewicza w Teatrze Polskim w Poznaniu. Pisze Tomasz Mościcki w Dzienniku.
Poznański "Krawiec" Mrożka jest przedstawieniem mądrym i przewrotnym. Co więcej - dziś, po roku nowej sytuacji na politycznym rynku zabrzmiał zjadliwie i bardzo gorzko.
Artur Tyszkiewicz jest reżyserem młodego pokolenia, czyta więc Mrożka, posługując się współczesnymi rekwizytami: stosuje ostre montażowe cięcia wyznaczane muzyką (choć w tym przedstawieniu jej rolę można było nieco ograniczyć, gdyż czasem nie łączy, lecz rozbija strukturę spektaklu), bawi się modną seksualną labilnością postaci - świetny pomysł na androgynicznych czeladników o miękkich baletowych ruchach. Buntownik Karlos, przebrany za harcerza, swe pieśni protestu brzdąka fałszywie na gitarze, a przez tę kakofonię przebija się ogniskowa pieśń "Czarny chleb i czarna kawa". Pysznym pomysłem jest postać Krawca. Znakomicie grający go Michał Kaleta, ucharakteryzowany na Karla Lagerfelda, arcykreatora mody, ze świetnie ogrywanym wachlarzem kroczy przez scenę namaszczonym krokiem. Czasem miękki, podejrzanie miękki w ruchu - wciąż dodaje sobie znaczenia. On jest panem tego świata. I tylko w chwilach, gdy chwieje się jego potęga, opanowany demiurg piszczy dyszkantem. Świetna, drobiazgowo zbudowana postać. Dobry, konsekwentny i mądry spektakl. Gdyby tylko nie zakończenie, a właściwie jego brak. Finał tego "Krawca" całkiem się rozpruł i nadaje się do szybkiej poprawki. Czekamy na dalsze przedstawienia Artura Tyszkiewicza. W polskim teatrze pojawił się ktoś, kto ma odwagę iść własną drogą, nie oglądając się na obowiązujące koniunktury i niepoważne poglądy. A gdyby tak reżyser dodał do tego "Krawca" "Rzeźnię" i "Tango"? Mielibyśmy świetny mrożkowski tryptyk.
