Iluzja i prawda
Objazdowa trupa aktorska realizuje sztukę Co widać. Jednak widzowie mają okazję podpatrzyć to, czego nie widać na scenie, a co składa się na efekt końcowy. Sylwestrowa farsa to historia przygotowywania i wystawienia spektaklu. Widzowie wezmą udział w próbie generalnej. Zobaczą, co się dzieje w kulisach oraz efekt pracy zespołu — spektakl grany w prowincjonalnym miasteczku. — Staramy się wybierać takie farsy, które oprócz bawienia publiczności, niosą w sobie coś głębszego — mówi Janusz Kijowski, dyrektor teatru. —Są krzywym zwierciadłem naszej rzeczywistości.
Trudny gatunek
Prawda i iluzja sceny, blaski i cienie zawodu aktora oraz odrobina szaleństwa, którego on wymaga… Podpatrzone z życzliwą ironią ludzkie charaktery, mnóstwo śmiesznych sytuacji, zmieniające się w brawurowym tempie sceny, nie pozwalają odetchnąć ani aktorom, ani oglądającym. Sztuka Michaela Frayna od 1982 roku nie schodzi z afiszów scen teatralnych na całym świecie. Również w Polsce była wielokrotnie inscenizowana.
— Sztuka Frayna to fantastycznie napisany tekst. Cieszę się, że mogę zrealizować ten sceniczny hit, chociaż farsa to niezwykle trudny gatunek — mówi reżyser spektaklu. — Wymaga dopracowania wielu szczegółów, utrzymania stałego tempa, no i wyjątkowych umiejętności aktorskich.
Mało śmieszna praca
Dowcip polęga tu na zderzeniu zakulisowych perypetii aktorów z ich perypetiami scenicznymi. Artyści robią sobie nawzajem kawały, kradną rekwizyty i urządzają sceny zazdrości tuż przed wyjściem na scenę. W połączeniu z ich nieudolnym aktorstwem przynosi to efekt komicznych pomyłek.
— Grając aktorów mamy spiętrzone zadanie — mówi Joanna Fertacz, odtwórczyni roli Dotty Otley. — Praca nad farsą w przeciwieństwie do efektu jest mało śmieszna. To matematyczna, żmudna praca, składanka drobnych elementów.
Głównym elementem scenografii spektaklu jest dwustronna, obrotowa konstrukcja autorstwa Wojciecha Stefaniaka. Premiera sylwestrowa odbędzie się w sobotę o godz. 19, premiera noworoczna w niedzielę o godz. 20.
