Zosia odczarowana - zazdrość pokonana
"O stolarzu, który szukał szczęścia" w reż. Cezarego Żołyńskiego w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze. Pisze Leszek Kalinowski w Gazecie Lubuskiej.
Co jest najważniejsze w życiu? Na to pytanie ani stolarz Antoni, bohater opowieści "O stolarzu, który szukał szczęścia", ani dziecięca widownia, od razu nie dostają odpowiedzi. By odkryć tę tajemnicę, muszą być sprytniejsi niż wiedźma.
Historia Antoniego została opowiedziana sprawnie i szybko, by mały widz nie znużył się przygodami bohatera. Otóż samotny stolarz zastanawia się nad sensem życia. Nie wie, co jest w nim najważniejsze. W uzyskaniu odpowiedzi na to pytanie ma mu pomóc Leśny Dziad. A droga do niego niebezpieczna. I choć przy wsparciu Sowy udaje się mu dotrzeć do Pana Lasu, dostaje jedynie wskazówkę: ma odczytać sen. A śni mu się, ze jest budowniczym statku, który tonie. Antoni nie chce więc budować okrętów. Wraca do domu z drzewkiem, prezentem od Leśnego Dziada. Z owego drzewka ma zrobić skrzypce. Tak też się dzieje. W nocy stolarz spotyka uwięzioną w drzewie Zosię. Zły czar rzuciła na nią czarownica, zazdrosna o talent dziewczyny, Antoni niszczy źródło nieszczęść - zazdrość i pięknie gra na skrzypcach
Emocje na scenie i widowni są coraz większe. Małym odbiorcom przyzwyczajonym do komputerowych obrazków - nie będzie się nudzić. Bo losy bohatera przedstawiają prawdziwi aktorzy, lalki, ale także efekty specjalne. Gra świateł, a w niej kolorowe motyle, statek unoszący się na falach to istotne dodatki tworzące prawdziwie bajkowy klimat. Muzyka, piosenka przeplatane dialogami i monologami sprawiają wrażenie - aczkolwiek spokojnego - dziania się tu i teraz. I co ważne - dydaktyczna opowieść z pewnością nie zakończy się w młodym widzu po opuszczeniu sali.
