Dyrektor teatru
W tytułowej operze Mozarta poznajemy perypetie dyrektora trupy operowej szukającego mądrego mecenasa. Perypetie to najlepsze określenie życia szefa placówki, o ktorej Mahler nie bez powodu twierdził,że jesli każdy teatr jest domem wariatów, to opera jest oddziałem dla nieuleczalnych.
Sławomir Pietras zawodowe życie spędził jako dyraktor największych polskich teatrów operowych, gromadząc wiedzę i doświadczenie niemające w naszej kulturze precedensu. Poznał kulisy i warsztat operowy jak rzadko kto. Przyzna to nawet ten, kto w publikacjach autora dostrzega li tylko osobiste porachunki ze swoim środowiskiem. Prawnicza edukacja, tysiące wieczorów w operze i autentyczna miłość do teatru muzycznego czyni z autora konesera i arbitra. Teksty Pietrasa, mimo nazwy, nie są felietonami. To pełna emocji, zaangażowana publicystyka: upamiętniająca, recenzująca, polemizująca, edukująca. Autor w żywej, często dowcipnej formie porusza tematy poważne, zdecydowanie piętnując wady w zarządzaniu instytucjami kultury i polityką kulturalną państwa w ogóle. Przywołuje zapomniane, wielkie postacie polskiej opery, porównuuje je z dzisiejszymi twórcami, buduje artystyczny panteon nieobecny w polskim piśmienictwie muzycznym. Nie waha się przed ostrą krytyką, ironnią i drwiną. Mimo to wybór ma cenny walor historyczny, bo choć muzykologicznych dzieł jest niemało, niewiele z nich nadaje się do czytania. Pietras, urodzony gawędziarz, publikujący od lat operowe (i nie tylko!) refleksje, posiadł umiejętność pisania form krótkich, w któryh osobista impresja miesza się z przekazem historycznym. Liczne ilustracje dopełniają tej subiektywnej, ale fascynującej historii współczesnego polskiego teatru operowego.
Sławomir Pietras, Felietony operowe, wydawnictwo Multart, Warszawa 2016. Cena 60 zł.
