Warszawa. Premiera "Ogrodu rozkoszy" Teatru Akt
15 grudnia o g. 20 w sali górnej Centrum Artystycznego Montownia odbędzie się premiera "Ogród rozkoszy" Teatru Akt. Wstęp wolny.
W roku 2006 zbiega się piętnastolecie działalności Teatru Akt oraz czterdziestolecie pracy artystycznej Jerzego Winnickiego - aktora mima i dawnego nauczyciela aktorów Aktu. Projekt jest próbą zapisu śladów drogi, którą odbył Teatr Akt i doświadczeń mima w obcowaniu ze sztuką "kreacji ciała". Stwarza szansę zaprezentowania warszawskiej publiczności różnych odcieni "polskiej szkoły pantomimy". Do przedsięwzięcia zaproszony został kompozytor, perkusista i aranżer Jacek Kochan.
"Ogród rozkoszy" ma formę kolażu złożonego z różnych gatunków teatru wizualnego. To swoista mozaika okruchów spotkań, zdarzeń i ludzkich relacji. Absurd sytuacyjny sąsiaduje tu z intymnym zwierzeniem, krzywe zwierciadło zdarzeń z muzyką ciała, zabawa formą z próbą uchwycenia kształtów nietrwałej pamięci, a jarmarczność stylu z poetycką przenośnią.
Spektakl o rzeczach drobnych, subtelnych, których pomijanie ułatwia budować nam codzienne prawdy, ferować wyroki i sądy. Nie dostrzegamy, że pewność ocen i bezkrytyczność wiedzy są tylko półprawdami i odpryskami tego, co istotne.
Nuda beznamiętne oczekiwanie, pustka, kalejdoskop zakłamanych konwenansów, duszność otaczającej przestrzeni, cisza samotności To uroki spacerów po fałszywych ogrodach rozkoszy. Pośród splotów absurdu kroczymy tęskniąc za utraconym
Spektakl został zrealizowany dzięki pomocy finansowej Miasta Stołecznego Warszawy.
***
Jerzy Winnicki - aktor pantomimy, choreograf, pedagog:
- Moja przygoda z teatrem zaczęła się w końcu lat 50-tych, kiedy jako uczeń liceum ogólnokształcącego uczestniczyłem w przedstawieniach mało znanego Teatru "13 Rzędów" w Opolu. Jerzy Grotowski (wyjeżdżając z Krakowa) wybrał to nieduże miasteczko do swoich twórczych poszukiwań, a ja znalazłem się przypadkiem w zasięgu jego oddziaływania. Władze i dorosła społeczność miasta odrzuciły tę propozycję, młodzież nie. Zapisałem się więc, do Towarzystwa Miłośników Teatru "13 Rzędów" i byłem obecny na wszystkich kolejnych premierach teatru oraz spotkaniach Towarzystwa.
Późniejsze moje decyzje były prostsze. Studia na Politechnice Wrocławskiej nie zmieniły moich zainteresowań. Fascynacja kreacją artystyczną przez ruch, wywołana oglądaniem przedstawień Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, dokonała wyboru. W krótkiej przerwie, w czasie moich politechnicznych studiów rozpocząłem w 1966 r. pracę jako terminator w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego i jako adept pantomimy w Studenckim Teatrze Pantomimy GEST.
Praca w kolejnych teatrach dramatycznych nie dawała mi oczekiwanych satysfakcji, więc na pierwszą propozycję "powrotu do źródeł" (w 1980) odpowiedziałem pozytywnie. Wróciłem do posługiwania się na scenie językiem ciała w Scenie Mimów Warszawskiej Opery Kameralnej. Od tego momentu do dnia dzisiejszego kroczę tą wyboistą ścieżką z pełnym przekonaniem wyboru właściwej drogi.
Realizacja wspólnego przedstawienia z Teatrem Akt jest okazją do konfrontacji dwóch różnych sposobów myślenia na temat tworzenia. Rodzi się wiele pytań i wątpliwości, które rozwiązujemy szanując własne odrębności. To zadanie zmusiło mnie do postawienia sobie pytań podstawowych i odwołania się do moich doświadczeń nabytych w czasie pobytu w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego, w teatrach dramatycznych, eksperymentalnym teatrze "Nurt", czy spotkaniach warsztatowych z adeptami sztuki mimu.
Dzięki temu przedsięwzięciu może uda mi się odbyć podróż po śladach przebytej przeze mnie drogi w sztuce kreacji ciała.
Jacek Kochan
Kompozytor, aranżer, producent i perkusista. Absolwent ASP w Krakowie. Zaczął swą przygodę z muzyką w latach siedemdziesiątych. Studiował muzykę w klasie perkusji i wibrafonu w Edmonton. Z początkiem następnej dekady przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie grał i nagrywał z zespołami jazzowymi, funkowymi i r&b. Podjął także studia, m.in. pod kierunkiem Jaco Pastoriusa, Mike'a Clarka i Robbie Gonzalesa.
W połowie lat 80 zamieszkał w Montrealu i brał czynny udział w życiu jazzowym, zarówno jako lider, jak i muzyk sesyjny. Pisał i nagrywał utwory chóralne i orkiestrowe, które weszły na stałe do repertuaru takich zespołów, jak Tudor Singers i Repercussion.
W 1990 r. po przeniesieniu się do Toronto, wchodził w skład wielu różnych zespołów, zaczął też pracować jako lider.
W 1995 r. powrócił do Europy, gdzie realizował wspólne projekty z takimi artystami, jak Dave Liebman, Gary Thomas, Marc Copland, Joey Calderazzo, Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski i Leszek Możdżer.
Jacek Kochan nagrał 12 autorskich płyt kompaktowych, ponadto dokonał licznych nagrań jako sideman.
