„Tommaso del Cavaliere” Juliana Stryjkowskiego
Udała się ta adaptacja nad podziw. Oglądamy opowieść o życiu Michała Anioła, a zarazem odnowiony mit: artysty i jego dzieła. Geniusza, „który zagłuszał udrękę rozbijając dłutem marmur”. Źródłem tej udręki była tęsknota za idealnym pięknem; jej świadectwem — słynne niedokończone rzeźby. Nieosiągalne piękno uosabiał również dla Michała Anioła tytułowy Tommaso del Cavaliere - model, uczeń, adresat listów i sonetów. Ich związek — dla niektórych biografów platoniczny, dla innych homoseksualny — trwał wiele lat. Rowiński zinterpretował go za Stryjkowskim, ale pokazał po swojemu -korzystając swobodnie z techniki narracji filmowej. Konflikty i napięcia dramatyczne umiejętnie przełożył na obraz, po mistrzowsku operując kolorem i światłem. Całe to wizualne piękno niewiele jednak byłoby warte, gdyby nie spotkało się ze znakomitym aktorstwem. Michał Anioł w interpretacji Jana Frycza pełen jest mocy, pasji i wahań. Krzysztof Globisz gra odtrąconego i wiernego ucznia. Jan Nowicki — Papieża Juliusza II, Mariusz Benoit — Daniela da Volterra w wyrazistych epizodach.
