Stefania Grodzieńska. Wspomnienie (1914-2010)
Była kobietą, obok której trudno było przejść obojętnie. Nieprzeciętnie inteligentna, wszechstronnie uzdolniona, przyjazna ludziom, o niebanalnej urodzie… Lata temu uzyskała status pierwszej damy polskiego humoru. Wspomnę tu, że w 2001 r. Wojciech Młynarski napisał wiersz pt. Wzorzec. Przytoczę zakończenie: „Dla mnie wzorzec felietonu to Grodzieńska!". Trudno o lepszą rekomendację.
Urodzona w Łodzi, trafiła tam do Szkoły Tańca Artystycznego Ireny Prusieckiej. Była jedną z wyróżniających się tancerek w działającym przy Szkole Zespole Tanecznym, odnoszącym sukcesy w kraju i za granicą. W 1933 r. szkoła przeniosła się do Warszawy, wraz z nią i pani Stefania, która do wybuchu wojny tańczyła też m.in. w najlepszych teatrach rewiowych stolicy: w „Cyganerii", „Cyruliku Warszawskim" i „Kameralnym". Natomiast w latach 1944-1945 była pierwszą po wojnie spikerką Polskiego Radia w Lublinie. A później… Pisarka, poetka, aktorka estradowa i teatralna, satyryk, konferansjerka, współautorka scenariuszy filmowych. Pisała felietony do „Szpilek", była autorką tekstów dla teatrów, kabaretów, prasy, radia i telewizji. Wykonawcami Jej tekstów byli wybitni aktorzy, m.in. Hanka Bielicka, Kalina Jędrusik, Irena Kwiatkowska, Adolf Dymsza, Edward Dziewoński, Bogumił Kobiela. Kilka lat pracy w Polskim Radiu, kilkanaście w Telewizji Polskiej. Na brak zajęć nigdy nie narzekała.
Napisała wiele książek, oto niektóre tytuły: Wspomnienia chałturzystki, Już nic nie muszę, Kawałki męskie, żeńskie i nijakie, Kłania się PRL, Urodził go Niebieski Ptak. Za tę ostatnią książkę, poświęconą legendarnemu reżyserowi i konferansjerowi fryderykowi Járosyemu, otrzymała w 1989 r. nagrodę Prezydenta Warszawy. Z licznych innych przyznanych jej nagród i wyróżnień można przykładowo wymienić: DiamentowyMikrofon z okazji 70-lecia Polskiego Radia (1995) i Hiacynt przyznany przez Fundację Równości za zasługi na rzecz tolerancji. Natomiast w 2000 r. Pani Stefania otrzymała Krzyż Komandorski Oredru Odrodzenia Polski, a w 2007 r. — Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
Mężem pani Stefanii był przedwcześnie zmarłyJerzy Jurandot — wybitny poeta, dramaturg i satyryk.
