Amori, amori
Premiera sztuki Amori według anonimowego autora weneckiego z 1540 r. sprowokowała wczorajszą konferencję prasową zorganizowaną przez Teatr im. J. Słowackiego.
Okazją do spotkania były również obchody 25-lecia pracy artystycznej w Polsce włoskiego reżysera Giovanni Pampiglione oraz wstępne promocje dwóch książek o historii teatru przy pl. Św. Ducha, … dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż… Krystyny Zbijewskiej i Co dzień powtarza się gra… Diany Poskuty-Włodek. Do przedstawienia, którego premiera odbędzie się 11 lutego, scenografię przygotował Kazimierz Wiśniak, muzykę skomponował Gabriel Faure.
Giovanni Pampiglione, nazywany potocznie Giani, przyjechał po raz pierwszy do Polski w 1964 r. Podobno zainteresowały go Śluby panieńskie Fredry, których fragmenty przetłumaczyli mu studenci slawistyki Uniwersytetu Rzymskiego, gdzie Giani studiował. Szybko zadomowił się w naszym kraju, uznając, że tutejsza kultura teatralna dorównuje najbardziej osławionym scenom na świecie. Nawiązał serdeczne przyjaźnie z aktorami i reżyserami. Pracował w Poznaniu, Opolu, Tarnowie, Warszawie. Ostatnio na scenie Kameralnej Teatru Starego w Krakowie przygotował spektakl Wenecja, Wenecja Goldoniego. Obecnie pracuje nad tłumaczeniem Nie-boskiej Komedii I. Krasickiego na j. włoski. Zamierza napisać cykl wspomnień, które jak nam zdradził, będą nosić tytuł Terminus Nord. Na pytanie, jakie widzi sposoby rozwiązania problemów ekonomicznych, z którymi borykają się wszystkie teatry na świecie, odpowiedział: „Gdybyśmy rządzili tym ja i Giuseppe Opalski, oblicze scen europejskich wyglądałoby zupełnie inaczej”.
Amori czyli w oryginale Wenecjanki należy do najpopularniejszych komedii włoskiego renesansu. Jest ona związana z nurtem literackim reprezentowanym przez Dantego, Boccacio i Petrarkę, dla których opis obrazu człowieka nie takim, jakim być powinien, ale takim jaki jest, stanowił tematyczną dominantę.
