Mogę puścić wodze wyobraźni
- Zawsze staram się projektować bajki "bajkowe". Unikam stosowania nadmiernych udziwnień czy uproszczeń. Chcę wciągnąć młodego widza w świat bajki, przyciągnąć jego uwagę poprzez żywe kolory, bogatą formę kostiumów, lalek i dekoracji - mówi IRENEUSZ SALWA, autor scenografii do przedstawienia "Uwaga! Bajki na drodze" w Olsztyńskim Teatrze Lalek.
Rozmowa z Ireneuszem Salwą, scenografem
Czego boi się i o czym marzy tak doświadczony scenograf jak Pan?
- Moje marzenie jest proste: uwielbiam pracę dla dzieci i chciałbym to robić jeszcze przez długie lata, realizując coraz to nowe pomysły. A czego się boję? Przyznam szczerze: najstraszniejszy jest moment w dniu premiery, kiedy czekam na pierwsze reakcje młodej publiczności. Wtedy okazuje się czy to, czemu poświęciłem kilka miesięcy ma sens - czy sprawia radość, czy zachwyca i budzi emocje. Bo żywa reakcja widzów i ich zaangażowanie w oglądane przedstawienie to najważniejszy sprawdzian widowiska. Gdy widzę uśmiechy na buziach, wtedy wiem, że to co robię jest ważne i potrzebne.
Mówi się, że dzieci są najbardziej wymagającymi widzami?
- Zgadzam się z tą opinią. Od wielu lat tworzę scenografię do przedstawień dla dzieci i zawsze wkładam w te realizacje mnóstwo pracy, bo wiem, że wszystko co tworzę zostanie poddane surowej ocenie. Dzieci są wymagającą, ale jednocześnie bardzo wdzięczną publicznością. To cudowne uczucie obserwować, jak podczas spektaklu młodzi widzowie głośno śmieją się, doradzają bohaterom, czy próbują ich ostrzec przed niebezpieczeństwem. Taka żywa reakcja na to, co widzą na scenie jest ogromną przyjemnością i największą nagrodą dla realizatorów.
Jak tworzy Pan scenografię do spektaklu?
- Spektakl teatralny jest dziełem zbiorowym wielu ludzi. Pierwszy etap pracy nad sztuką, to długie rozmowy reżysera ze scenografem, to szukanie wspólnej idei, pomysłu na przedstawienie. Reżyser kreuje pewną rzeczywistość, mówi jaki efekt
chce uzyskać i przekazuje ogólne wskazówki na temat sztuki. Potem mogą już przystąpić do tworzenia plastycznej strony projektu. Znając zamysł reżysera wspieram go, ale jednocześnie tworzę samodzielną wizję, nadając własny rys poszczególnym postaciom i dekoracji. W momencie zaakceptowania mojego projektu przez reżysera i oddania go do realizacji kończy się możliwość dokonywania poważnych zmian. Moja koncepcja jest już dopracowana i nie ulega dalszym poprawkom. Tak więc mogę powiedzieć, że praca scenografa wymaga zdolności chodzenia na kompromis w fazie początkowej, ale gdy koncepcja przedstawienia jest już skrystalizowana i znam kierunek, w którym podąża reżyser, mogę popuścić wodze wyobraźni.
17 lutego w OTL odbędzie się premiera spektaklu dla dzieci pt. "Uwaga! Bajki na drodze." Który element stworzonej do niego scenografii, jest dla Pana szczególnym powodem do dumy?
- To trudne pytanie. Pracując nad scenografią wkładam dużo serca w każdy jej element i dopracowuję wszystkie detale. Żadnej postaci nie pozostawiam przypadkowi. W efekcie czuję się mocno zżyty z każdą z nich. Gdybym musiał wskazać tylko jedną, to byłaby to chyba Śpiąca Królewna - tak często skłonna do drzemki, że łóżko stało się nieodłączną częścią jej samej.
"Uwaga! Bajki na drodze" to sztuka, w której pojawia się cala plejada bajkowych gwiazd. Nie boi się Pan, że wykreowany przez Pana wizerunek Śpiącej Królewny, Kota w butach, czy Czerwonego Kapturka nie sprosta oczekiwaniom najmłodszych widzów?
- Istnieje takie ryzyko, choć próbuję je minimalizować. Zawsze staram się projektować bajki "bajkowe". Unikam stosowania nadmiernych udziwnień czy uproszczeń. Chcę wciągnąć młodego widza w świat bajki, przyciągnąć jego uwagę poprzez żywe kolory, bogatą formę kostiumów, lalek i dekoracji. Mam nadzieję, że to się spodoba i widz zaakceptuje moją wizję znanych przecież powszechnie postaci.
