Artykuły

"Błękitny diabeł" - monodram Barbary Krafftówny zostanie zagrany 4 marca o godz. 19 na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie. Monodram ten, opowiada o ostatnich latach Marleny Dietrich i został napisany przez Remigiusza Grzelę specjalnie dla Barbary Krafftówny na Jej jubileusz 60-lecia pracy artystycznej.

To wydarzenie wpisuje się w szczególny sposób w jubileusz 50-lecia Teatru Dramatycznego - 50 lat temu Barbara Krafftówna rozpoczęła pracę artystyczną w Teatrze Dramatycznym rolą tytułową w "Iwonie, księżniczce Burgunda".

"Błękitny diabeł", to monodram napisany przez Remigiusza Grzelę specjalnie dla Barbary Krafftówny na Jej jubileusz 60-lecia pracy artystycznej. Opowiada o ostatnich latach Marleny Dietrich, kobiety osamotnionej, chorej, przykutej do łóżka, która postanowiła, że świat nigdy nie zobaczy jej słabej. Marlena Dietrich nie jest sentymentalna, nie rozpamiętuje przeszłości, nie traktuje siebie samej jak gwiazdy, nie wspomina Hollywood.

Przedstawiona w wykonaniu Barbary Krafftówny Marlena Dietrich jest kobietą, która wciąż ma ogromną potrzebę grania. Nie zabija jej w sobie. Gra w warunkach, jakie sama sobie stworzyła. Gra przez telefon. Gra przed swoją sekretarką, Elisabeth. Najważniejsze, że gra. Bo żyje wtedy, kiedy gra. Osamotnienie, na które się skazała jest dotkliwsze niż choroba. Marlena Dietrich jest swoim największym wrogiem. Błękitny anioł zamienia się w błękitnego diabła.

Tekst monodramu został napisany na bazie rozmów z sekretarką Marleny Dietrich, które autor przeprowadził w Paryżu. Odsłania prawdy, o których dotąd nie pisano, które były nawet poza zasięgiem biografów hollywoodzkiej legendy.

***

BARBARA KRAFFTÓWNA urodziła się 5 grudnia 1928 roku w Warszawie.

W czasie okupacji jej starsza siostra Maria Zakrzewska z małą Basią uczęszcza na tajne zajęcia do Studia Dramatycznego Iwo Galla w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim Krafftówna przenosi się z matką i siostrą do Krakowa. Tam też wznawia działalność Studio Galla, gdzie obie siostry kontynuują naukę. Potem cały zespół przenosi się do Gdyni, gdzie Iwo Gall tworzy Teatr "Wybrzeże".

Krafftówna zadebiutowała 20 listopada 1946 w "Homerze i Orchidei" Gajcego na scenie Teatru w Gdyni w miejscu, gdzie obecnie znajduje się scena Teatru Muzycznego.

Następnie z reżyserem przechodzi do Teatru im. Jaracza w Łodzi, potem gra w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Do Warszawy przenosi się by grać kolejno w Teatrze Młodej Warszawy, Teatrze Komedia, Teatrze Dramatycznym, Teatrze Narodowym, Teatrze Syrena, potem w Teatrze Współczesnym.

W 1957 roku rozpoczyna pracę artystyczną w Teatrze Dramatycznym w Warszawie rolą tytułową w "Iwonie, księżniczce Burgunda" Witolda Gombrowicza, w reżyserii Haliny Mikołajskiej. Potem w tym teatrze gra Lizę w spektaklu Bertolda Brechta "Pan Puntila i jego sługa Matti" w reżyserii Konrada Swinarskiego, Zerzabellę w "Paradach" Potockiego, role tytułową w "Księżniczce Turandot", Abigaile w "Procesie w Salem" Arthura Millera w reżyserii Ludwika Rene, Zosię sztuce S.I. Witkiewicza "W małym dworku", Słowiczkę w "Ptakach" Jareckiego i Osieckiej, Hankę w "Uczcie morderców", Laurę w "Indyku" Mrożka, Jerachę w "Dziewiątym sprawiedliwym" Turandota oraz Olgę w "Letnikach" Gorkiego.

W Stanach Zjednoczonych w wersji angielskiej gra tytułową rolę w "Matce" S. I. Witkiewicza (Witkacego). W Los Angeles współpracuje z Amerykańskim Instytutem Filmowym i tam w teatrze prof. Michaela Hacketta gra m.in. polskie sztuki W. Gombrowicza po angielsku: "Biesiadę u hrabiny Kotłubaj" oraz "Medytacje na temat dziewictwa".

Bierze udział m.in. w filmach "Popiół i diament" (reż. A. Wajda), "Nikt nie woła" i "Upał" (reż. K. Kuc), "Rękopis znaleziony w Saragossie" (reż. W. Has), "Czterej pancerni i pies" (reż. K.Nałęckiego), "Przygody Pana Michała ( reż. P. Komorowski), "Granica" (reż. J. Rybkowski), "Bank nie z tej ziemi" (reż.W. Dziki), "Więzy krwi" (reż. M. Nowicki), "Król przedmieścia" ( reż. O. Lubaszenko) i wielu innych.

Film "Jak być kochaną" w reżyserii Wojciecha Hasa ze scenariuszem Kazimiera Brandysa oraz Krafftówna za rolę kobiecą zostają nagrodzeni "Złotymi Wrotami" w San Francisco.

Występuje w "Kabarecie Frascati", "Kabarecie u Lopka" i "Kabarecie Pod Egidą", a w telewizji m.in. w Kabarecie Starszych Panów i Teatrze Telewizji. Ma także bogatą twórczość w Polskim Radiu, zarówno w Teatrze Radiowym jak i programach muzycznych.

Otrzymuje wiele nagród w kraju i zagranicą.

Tworzy wiele wspaniałych kreacji, które stały się kanonem gry aktorskiej.

***

Remigiusz Grzela. Urodzony w Starogardzie Gdańskim (1977). Dziennikarz, autor książek (wśród nich "Bagaże Franza K. czyli podróż, której nigdy nie było"), autor sztuk "Na gałęzi", "Biografia", autor jedynej autoryzowanej przez Pedro Almodovara adaptacji scenicznej "Patty Diphusa". Specjalizuje się w monodramach. Do czasu wystawienia "Błękitnego Diabła" najbardziej znany z nich to "Uwaga Złe psy!", opowieść o schizofrenicznej żonie Jerzego Szaniawskiego, Anicie. Jego dramat "Naznaczeni" o Dorze Diamant, ostatniej miłości Franza Kafki, przetłumaczono na języki niemiecki, angielski i włoski, a także zrealizowano w reżyserii autora w Teatrze Polskiego Radia i w TVP Kultura.