Humor plus przesłanie równa się "Napis"
"Napis" w reż. Norberta Rakowskiego w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie. Pisze Ewa Jarzębowska w Gazecie Wyborczej - Olsztyn.
Jej temat to zabawny i tragiczny obraz gry między sąsiadami.
To kilka scen z życia mieszkańców kamienicy. Wprowadziło się do niej młode małżeństwo i już po kilku dniach w windzie budynku pojawił się obelżywy napis o nowym lokatorze. Ktoś postawił znak równości między nim a wulgarnie nazwanym męskim przyrodzeniem. Oszkalowany pan Lebrun zamiast zeskrobać kalumnię, poszukuje sprawcy i przepytuje sąsiadów. Ich spotkania pokazują jednak, że mieszkańcy kamienicy, z pozoru bardzo mili ludzie, oszukują otoczenie i siebie samych. Poddają się konwenansom, zasłyszanym nowinkom i za wszelką cenę chcą być modni. Dlatego kobieta, która mogłaby być babcią, mówi, że internet jest super, ekstra i cool. Powtarza też zasłyszane w telewizji lub przeczytane w prasie slogany, nie rozumiejąc ich znaczenia.
Inscenizacja Norberta Rakowskiego to dobrze zrobione przedstawienie. Ma prostą, ale pomysłową scenografię. Widzowie siedzą nie tylko tam, gdzie ich tradycyjne miejsce, ale i na scenie. A aktorzy między swoimi kwestiami siadają wśród publiczności. Nie ma podziału na dwa światy, wszyscy biorą udział w życiu kamienicy. Aktorzy, choć grają osoby, z którymi trudno się utożsamiać, są autentyczni. My śmiejąc się z nich, tak naprawdę śmiejemy się z siebie. W sztuce padają stereotypowe oskarżenia, że ktoś jest Żydem, inny pedałem czy faszystą, a wszystko pod przykrywką tolerancji i jawności.
Humor w spektaklu jest stonowany - tekst dramatu pozwala na wyolbrzymienie i groteskę graniczącą z absurdem, ale reżyser postawił na wiarygodność. To rozwiązanie nie do końca przekonuje, bo trudno uwierzyć w głupotę emeryta, który uczy się jeździć na rolkach.
Zaletą spektaklu jest jego uniwersalność. Widzom łaknącym odpoczynku i relaksu dostarczy uciechy z komediowych sąsiedzkich scenek. Można też doszukać się pewnego przesłania o dramatycznym wyborze, przed którym staje bohater - czy być sobą i mówić ograniczonym sąsiadom prawdę, czy ulec im i udawać.
