Łotrzyk w Nowym Świecie
Gdzieś stępił się pazur wiecznego kontestatora Dario Fo w przedstawieniu przygotowanym przez Zygmunta Duczyńskiego według tekstu włoskiego noblisty.
Bohater spektaklu Johan Padano (w tej roli wystąpił Sławoj Golański), XVI-wieczny obieżyświat i łotrzyk, opowiada dzieje swojego burzliwego żywota od ucieczki z Wenecji przed prześladowaniem Świętej Inkwizycji, po spokojne życie wodza indiańskiego plemienia na Florydzie. Pomiędzy tymi wydarzeniami Padano zdołał dopłynąć z czwartą wyprawą Kolumba do Ameryki, uratować się z katastrofy statku, uniknąć zjedzenia przez kanibali, zostać wodzem plemienia, przeprowadzić jego katechizację i pokonać Hiszpanów. O tym wszystkim opowiada sam Padano. Golański posługuje się zaledwie kilkoma rekwizytami, które w razie potrzeby zmieniają swoje przeznaczenie, np. miotła to kościelne kropidło, a także rumak, a gitara to nie tylko instrument, ale i kobieta. I to dzięki nim, kilku gestom i modulacji głosu wciela się w razie potrzeby to w księdza, to w indiańskiego czarownika, to w dwóch towarzyszy niedoli, to w hiszpańskiego dowódcę.
Pozostałe wykorzystywane w przedstawieniu środki teatralnego wyrazu to charakterystyczne zmiany świateł (np. w momencie bitwy czerwone) i rytm wybijany przez Gdańskiego na bębnie, który nadaje spektaklowi pewną pulsację.
Według zapowiedzi twórców "J.P. odkrywa Amerykę" miał być opowieścią o wymordowaniu w imię chrześcijańskiej wiary milionów Indian. Jest jednak raczej łotrzykowską opowieścią o prostaczku, który kierując się instynktem samozachowawczym, wykorzystuje okazje podsunięte mu przez los. Nie ma w nim drapieżności, zaangażowania - dlatego publiczność pozostaje właściwie obojętna aż do komicznego opisu katechizacji Indian. Być może reżyser Zygmunt Duczyński zbytnio zaufał właśnie tekstowi, pozwalając aktorowi raczej na parodiowanie postaci (oprócz Padano) zamiast ich zagrania. Natomiast główny bohater Johan Padano w interpretacji Golańskiego jest zbyt jednostajny - nawet reakcja na rzeź Indian, która doprowadza do przełomu w jego życiu, mija jakoś bez echa.
Teatr Kana, "J.P. odkrywa Amerykę" wg Dario Fo, reżyseria i scenografia Zygmunt Duczyński, muzyka Krzysztof Seroczyński, premiera 9 czerwca 2000 roku.
