Przytopiony "Transatlantyk"
"Pamiętnik" z Teatru Dramatycznego w Warszawie i "Transatlantyk" warszawskiego Teatru Montownia na XXXIV Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych. Oglądał Krzysztof Kucharski ze Słowa Polskiego Gazety Wrocławskiej.
"Aktora Krzysztofa Ogłozę z warszawskiego Teatru Dramatycznego przyjechała oklaskiwać niemal cała rodzina spod Głogowa. I było za co.
Biletów na większość spektakli praktycznie już nie ma. Tegoroczne jeleniogórskie spotkania zaczęły się od prezentacji. Dyrektor Bogdan Nauka przedstawił nowego szefa artystycznego Teatru im. Norwida - Małgorzatę Bogajewską, m.in.: reżyserkę błyskotliwego Testosteronu na jeleniogórskiej scenie.
Na dobry początek dwa razy spotkaliśmy się z utworami Witolda Gombrowicza, żeby rok wieszcza stosownie uczcić. Teatr Dramatyczny z Warszawy pokazał błyskotliwy Pamiętnik, a stołeczna również formacja Montownia zmierzyła się na naszych oczach z Transatlantykiem.
Adaptowany Pamiętnik Stefana Czarnieckiego zachwycił publiczność i niżej podpisanego, świeżą i zaskakującą teatralnymi efektami inscenizacją zagraną na pełnym gazie. Wymieniony już wyżej, Krzysztof Ogłoza jako tytułowy bohater, przeżywał liczne rozterki z powodu swojego pochodzenia, bo ojciec jest zubożałym polskim arystokratą i antysemitą, który ożenił się z piękną i bogatą Żydówką. To świetna rola młodego aktora, a specjalne brawa należą się jemu i jego teatralnej narzeczonej, Jadwisi (Dominika Kluźniak) za scenę zalotów na ławeczce oraz taneczną walkę o dominację. Nie byłby to utwór Gombrowicza, gdyby autor nie zadrwił też z naszej narodowej megalomanii.
Adaptacja Transatlantyku teatru Montownia skupia się głównie na polskich nadęciach, pozach i głupocie. Ten spektakl wywołał sporą rozbieżność zdań. Przeniesiony na większą scenę dramat, stracił rytm i wyrazistość. Na adaptację i niektóre reżyserskie pomysły Waldemara Śmigaszewicza napisać by można spory paszkwil za przytopienie Transatlantyku i sprowadzenie go do paru efektownych haseł. Aktorzy zagrali bez zarzutu".
