Łódź. Kabarety od Paryża po Kraków w Powszechnym
W foyer teatru, które w wakacje przeszło generalny remont, można zobaczyć ósmą propozycję Sceny Kabaretowej, zatytułowaną "Kabaret...". Na widzów czeka ilustrowana podróż po historii kabaretu, od Paryża przez Berlin po Kraków. Autorem tego przewonika jest Marek Pacuła, szef artystyczny krakowskiej "Piwnicy pod Baranami".
Kabaret to forma rozrywki, połączenie skeczy, piosenek, tańca, teatru. A także samo miejsce: restauracja lub klub nocny z estradą dla artystów, których występy widzowie oglądają siedząc przy stolikach, jedząc i pijąc. Pierwszy kabaret otwarto w 1881 r. na paryskim Montmartrze jako "cabaret artistique" Rodophe'a Salisa, ochrzczony "Le Chat Noir" (Czarny Kot). Był to lokal, w którym artyści próbowali nowe numery w swoim gronie, zanim wystąpili przed "cywilną" publicznością. W 1889 r. w dzielnicy czerwonych latarni Pigalle wyrósł Moulin Rouge, słynny z powodu wielkiej imitacji czerwonego wiatraka na dachu, którego nocne życie portretował Henri de Toulouse. Na początku XX wieku otwarto Folies-Bergere. Po II wojnie światowej, w 1946 r., rozpoczęło działalność słynne Le Lido na Champs-Elysées.
Skąd wzięło się powodzenie kabaretów? W lokalach nie obowiązywały pruderyjne reguły obyczajowe: można było nie zdejmować cylindrów czy meloników, rozmawiać, jeść i pić w czasie występów, i palić, kiedy się tylko żywnie podobało. Wokół kręciły się prostytutki. Można było też liczyć na niecodzienne atrakcje, jak rodzina z Birmy, występująca w Folies-Bergere, której członkowie mieli brody.
Pierwszy polski kabaret to Zielony Balonik założony w 1905 r. w Krakowie. Pisał do niego m.in. Tadeusz Boy- Żeleński. Później pojawiły się m.in. Picador, Qui Pro Quo, Zielona Gęś, telewizyjny Kabaret Starszych Panów, Dudek, Pod Egidą, STS, Bim-Bom, Piwnica Pod Baranami, Tey, Potem Jest o czym opowiadać.
