Przelotnie, czyli taneczna próba sił
"Przelotnie" w choreografii Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej w Ślaskim Teatrze Tańca. Pisze Regina Gowarzewska-Griessgraber w Polsce Dzienniku Zachodnim.
On i Ona. Samotni. Żyją w innym rytmie, mają inne potrzeby. To punkt wyjścia najnowszego spektaklu Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej "Przelotnie" w Śląskim Teatrze Tańca.
Bohaterowie są oddzieleni od siebie kratą, chociaż właściwie niepotrzebnie, bo i tak nie zauważają się. Każdy ma swoje sprawy. A swoją drogą, ciekawe, ile pozytywnej energii może wnieść zwyczajny obrotowy taboret, który dla bohaterów staje się małą areną życia. To na nich początkowo siedzą bohaterowie. Dalej wszystko toczy się "normalnie". Zauważają się, kochają, nienawidzą i niszczą. Ich życie przemienia się w walkę, próbę sił z chwilami wybaczenia. Nie zgłębiają jednak problemów drugiego. Może właśnie dlatego, że żyją "przelotnie".
Spektakle, w których treść wynika z ruchu ciał, a nie ze słów, ma taką przewagę, że chociaż niby opowieść jest jedna, każdy ma prawo odebrać ją na swój sposób. Tu bytomscy aktorzy-tancerze są niezrównani. To nie tylko nienaganna technika, ale również ogromna siła i ekspresja. W pierwszej w tym sezonie premierze ŚTT, oprócz autorki, występuje również Aleksander Kopański. Oboje zachwycają intensywnym przekazem emocji. Wprawdzie wypowiadają w spektaklu tekst (w szczątkowej formie), jestem jednak zawsze przeciwna takim "załącznikom" w spektaklach teatru tańca. Nie mają te słowa bowiem większego znaczenia, ba, gubią się w muzyce, bo podane są nieprawidłowo. Jestem zwolenniczką tego, żeby ze sceny mówili aktorzy dramatyczni, a tancerze przemawiali ruchem.
"Przelotnie", to trzeci spektakl w choreografii Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej, po "Omdlałej sukience" i "Przenikaniu". W bardzo poetyckiej formie opowiada ona o związkach między ludźmi. Tak jest i tym razem. Spektakl jest kameralny, gdyż jednorazowo może zobaczyć go zaledwie 70 osób.
