Estetyka "Barocco"
"Barocco" w choreogr. Jacka Przybyłowicza w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu. Pisze (ach) w Głosie Wielkopolskim.
Jacek Przybyłowicz coraz wyraźniej i zdecydowanie przemawia własnym, oryginalnym językiem. Tego zdania 24 września była publiczność w Lyonie, na światowej premierze w trakcie festiwalu Biennale de la Dance. Równie entuzjastycznie powitała polską premierę publiczność zgromadzona w poznańskim Teatrze Wielkim w trakcie piątkowego spektaklu Polskiego Teatru Tańca. A wszystko za sprawą obrazu zatytułowanego "Barocco", stworzonego prawie wyłącznie do muzyki Johanna Sebastiana Bacha przez polskiego choreografa, przez wiele lat związanego z izraelskim Kibbutz Contemporary Dance Company.
Jacek Przybyłowicz, urzeczony sztuką niemieckiego geniusza nie stara się gestem i ruchem ilustrować jego muzyki. Jest tak daleki od takiego podejrzenia, że nie ogranicza choreografii jedynie do jej motywów, tu i ówdzie przedłuża ją poza wybrzmiałe sekwencje. To nie przypadek lub brak umiejętności korelacji, to zaledwie zasygnalizowanie klimatu estetyki, jaką niesie ze sobą muzyka Bacha. Stąd i różnorodny dobór języka muzyki Bacha (...) Największe wrażenie sprawiają układy duetowe, jak choćby miniatura z kwiatem.
obsadę wokalno-instrumentalną aż po żywe wykonanie wiolonczelowe (Małgorzata Biernat).
Wykorzystując aktualne możliwości sztuki, Jacek Przybyłowicz łączy stylistykę tańca współczesnego z barokową estetyką. Stąd fascynujące wrażenie płynności, giętkości, wręcz elegancji ruchu, stąd ujmująca afabularność narracji, jakże logiczna przy opisanym wyjściowym założeniu, stąd pełna rozmaitych gradacji dynamicznych ornamentyka ruchu, uwypuklająca piękno ciała ruchu, gestu...
