Dobrze znów spotkać w teatrze Piękną i Bestię
"Piękna i Bestia" w reż. Petra Nosálka w Teatrze Nowym w Zabrzu. Pisze Aleksandra Czapla-Oslislo w Gazecie Wyborczej - Katowice.
Nie minęło pół roku od premiery w Katowicach, a tym razem na afiszu zabrzańskiego Teatru Nowego pojawiała się "Piękna i Bestia". Można było mieć obawy przed deja vu
Przestrzegamy dzieci przed oszukiwaniem dorosłych, ja zaś bałam się, że tym razem dorośli chcą oszukać dzieci i wmówić im, że ten sam cukierek w tym samym opakowaniu smakuje zupełnie inaczej. A wszystko dlatego, że "Piękna i Bestia" widnieje na afiszu katowickiego Ateneum, a tu Teatr Nowy w Zabrzu decyduje się na ten sam tytuł. W dodatku ze scenografią tej samej co w przypadku Katowic artystki - Ewy Farkašowej. Rozczarowania jednak nie było.
Choć potwór Farkašowej to nadal jaszczurza bestia (swoją drogą piękna w swej eleganckiej, srebrnej brzydocie), to powstały zupełnie rożne opowieści. Zabrzański spektakl reżyseruje znany i ceniony w Polsce Petr Nosálek. Zrealizował tekst swojego rodaka Františka Hrubina, który napisał tę "Piękną i Bestię" jeszcze w latach 60. W przeciwieństwie do znanych wersji opowieści, Piękna u Hrubina ma zakaz oglądania się wstecz. Dlatego zakochuje się w głosie Bestii, jego dotyku, w każdej jego cząstce dobra, którą nosi w sobie mimo potwornego oblicza. Bestia kryje w sobie też jednak częściowo mroczną osobowość. Szala między dobrem a złem wciąż się waży
To ogromny atut przedstawienia, który hipnotyzuje młodych widzów. Czują grozę, a jednak coś nie pozwala im oderwać wzroku od potwora. Dla kontrastu część opowieści w domu kupca, ojca Pięknej i dwóch krnąbrnych córek pełna jest dowcipów i błazenady. Jednak po kilku scenach dzieci nie mają wątpliwości, którzy z bohaterów są prawdziwymi potworami w tej opowieści.
"Piękna i Besta" w Zabrzu to o tyle deja vu, że podobną opowieść Nosálek i Farkašowa przygotowali dwa lata temu w Gdyni. W niczym to jednak nie przeszkadza, bo w Teatrze Nowym powstało niebanalne przedstawienie, które wymaga rozmowy dzieci z dorosłymi po obejrzeniu i budzi emocje. A właśnie taki teatr jest najcenniejszy.
