Artykuły

W niedzielę, 1 czerwca o godz. 20 na Scenie w bramie (pl. Św. Ducha 4) odbędzie się premiera spektaklu muzycznego "Głowa pełna słońca, czyli o czym marzył Yves Montand" (na zdjęciu) w reżyserii Tadeusza Zięby i Haliny Jarczyk.

Spektakl-recital zrodzony z fascynacji twórczością wybitnego francuskiego pieśniarza i aktora filmowego. Opowiada o początkach drogi twórczej Yves Montanda, łącząc fragmenty jego wspomnień i najsłynniejsze piosenki z jego repertuaru. Przenosi nas w fascynujący świat dźwięków i obrazów młodości Montanda, który z ubogich przedmieść Marsylii trafił do sal koncertowych Paryża i na największe estrady świata. To także historia o miłości i przyjaźni - o spotkaniach z Edith Piaf i Simone Signoret - najważniejszymi kobietami w życiu artysty.

YVES MONTAND

Pieśniarz i aktor filmowy, obdarzony niezwykłym głosem i charyzmatyczną osobowością. Urodził się w 1921 r. w toskańskiej wiosce we Włoszech. Niedługo potem rodzina Montanda wyemigrowała do Francji a w 1929 r. otrzymała francuskie obywatelstwo. W wieku 11 lat pracował w fabryce, następnie zaś w rodzinnym zakładzie fryzjerskim, który prowadziła jego siostra. Śpiew był od początku wielką pasją i marzeniem Yvesa, który chciał zostać drugim Fredem Astairem. Wielka przygoda i kariera Artysty rozpoczęła się od konkursu w miejscowej knajpce. Po kilku miesiącach występował już w dużych salach koncertowych Marsylii a potem w innych miastach na południu. W 1944 r. wyjechał do Paryża i choć początkowo nie wróżono mu wielkiej kariery szybko trafił do Moulin Rouge, gdzie poznał Edith Piaf. Wspólne koncerty i wzajemna fascynacja przerodziły się w trwający ponad półtora roku romans. W 1945 r. Montand zadebiutował jako aktor, występując jeszcze u boku Piaf w filmie Étoile sans lumire. W 1951 r. poślubił aktorkę Simone Signoret. Role filmowe przyniosły mu popularność równą tej, którą zdobył jako artysta estradowy. Wiele spośród nich zyskało uznanie międzynarodowej publiczności i krytyki. Do najważniejszych należą kreacje w filmach: Cena strachu (1953), Bohaterowie są zmęczeni (1955), Pokochajmy się (1960; u boku Marilyn Monroe), Wojna się skończyła (1966), Żyć aby żyć (1967), Mania wielkości (1971; u boku Louisa de Funsa), Cezar i Rozalia (1972; z Romy Schneider). Był dwukrotnie nominowany do nagrody Cezara za role w filmach: I...jak Ikar (1980), Garçon (1984). Yves Montand - niekwestionowana gwiazda kina i estrady, ikona francuskiej piosenki, zmarł na zawał serca w 1991 r. podczas zdjęć do kolejnego filmu.

Występują: Tadeusz Zięba, Halina Jarczyk - skrzypce i Jacek Hołubowski - akordeon.

TADEUSZ ZIĘBA

Absolwent krakowskiej PWST. Od 1977 r. w zespole Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Występował gościnnie w spektaklach muzycznych i w musicalach na scenach: Teatru STU i Teatru Ludowego w Krakowie, Teatru Rozrywki w Chorzowie, Gliwickiego Teatru Muzycznego, Teatru im. W. Horzycy w Toruniu. Przez wiele lat współpracował z Radiem Kraków, występując w audycjach poetyckich i dokumentalnych oraz w teatrze radiowym. W swoim dorobku ma też role w Teatrze Telewizji i w programach rozrywkowych Telewizji Kraków. Jako solista brał udział w koncertach muzyki wybitnego kompozytora Zygmunta Koniecznego i w nagraniach wokalnych dla teatru i filmu (m.in. Jańcio Wodnik). Podczas pracy nad spektaklami Sceny El-Jot w Krakowie zetknął się również z repertuarem muzyki dawnej. Jako aktor i reżyser interesuje się kameralnymi formami teatralno-muzycznymi, poezją oraz piosenką literacką i balladą. Szczególnym sentymentem darzy piosenkę francuską - zwłaszcza osobę i styl Yvesa Montanda.

HALINA JARCZYK

Krakowianka z urodzenia, skrzypaczka z zawodu. Przez 25 lat związana była z Teatrem STU, gdzie pracowała przy przedstawieniach: Exodus, Sennik polski, Pacjenci, Król Ubu, Pan Twardowski. Od 1992 roku współpracuje z Janem Kantym Pawluśkiewiczem jako dyrektor artystyczny Nieszporów Ludźmierskich, Harf Papuszy, Przez tę ziemię przeszedł Pan oraz Ogrodów Jozafata. Jako skrzypek grała m.in. z Markiem Grechutą w zespole Anawa. Obecnie współpracuje z Jackiem Wójcickim, Januszem Radkiem i Leopoldem Kozłowskim. Brała udział w licznych nagraniach muzyki filmowej i teatralnej. Jej pierwszy kontakt z Teatrem im. Juliusza Słowackiego to Karykatury Kisielewskiego w 1973 roku - obecnie jest kierownikiem muzycznym tego teatru. Jest również producentem płyt Jana Kantego Pawluśkiewicza: Nowy Radosny Dzień, Consensus, Nieszpory Ludźmierskie, Harfy Papuszy.

JACEK HOŁUBOWSKI

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Czuje się artystą nieustannie poszukującym. Współtworzy działania muzyczne od folku po awangardowe "spontanious composition". Swój stosunek do akordeonu określa mianem wysoko ambiwalentnego, od skrajnej nienawiści do uwielbienia. Ma w dorobku kilka epizodów jako muzyk sesyjny. Uwielbia zanurzyć się w mroczne dźwięki swego akordeonu z ostatniej płyty Świetlików z Bogusławem Lindą. Od 2003 r. gra na akordeonie w zespole Max Klezmer Band.