Coming out starości
"Starość jest piękna" w reż. Łukasza Kosa Teatru Polonia na placu Konstytucji w Warszawie. Pisze Joanna Derkaczew w Gazecie Wyborczej - Stołecznej.
Staruszki karmiące gołębie na placu Konstytucji nie zwracają zwykle niczyjej uwagi. Tym razem jednak Marię Klejdysz rozrzucającą okruszki chleba otaczał tłum widzów, którzy mimo deszczu stawili się na plenerową premierę "Starość jest piękna".
Spektakl w reżyserii Łukasza Kosa to kolejny po "Lamencie na placu Konstytucji" wakacyjny projekt Teatru Polonia - adaptacja prowokacyjnej książki Esther Vilar, pisarki znanej m.in. z ostrych wypowiedzi na temat roli kobiet w Kościele. Przedstawienie Kosa nie zapowiadało się na prowokację. Maria Klejdysz w smutnym, toczonym w trzeciej osobie monologu próbowała udowodnić słuchaczom, że nie taki z niej jeszcze "odpad". Wie, że w Sephorze są fajne testery, a palma na rondzie de Gaulle'a jest sztuczna. Gdy jednak czwórka młodych aktorów (Joanna Niemirska, Mateusz Łasowski, Dominika Biernat, Piotr Ligienza) wniosła na scenę pomarszczone kukły staruszków, rozpoczęła się wojna pokoleń. Szarpiąc kukły, artyści pokazali, jak przedmiotowo młodsze pokolenia traktują starszych. "Po co mówić pokolenie 60+? Przecież powinno się mówić odpad". "Ich życie nie ma sensu", "to ludzie bez wyobraźni", "oni na wszystko się zgodzą, ze strachu, że ich zostawimy". Wraz ze zmianą muzyki oni sami zmienią się jednak w tych, którym przed chwilą odmawiali prawa do godności. Wymachując laskami, wraz z Marią Klejdysz rozpoczynają swój protest song, manifest przeciwko terrorowi odmładzania, maskowania się, ukrywania. Chcą coming outu ludzi starych, żądają prawa do zmarszczek i obwisłych piersi. Mocny tekst, podbijany energetyczną muzyką, kończy się jednak wzruszającą, cichą prośbą: "Boimy się, więc bądźcie z nami, byśmy nie odchodzili po prostu, tylko od Was...".
Przedstawienie będzie grane przez całe lato na zmianę z "Lamentem na placu Konstytucji" w dni powszednie o godz. 17.
