Artykuły

BYŁ sobie piękny, stary pałac należący do rodu Dembopolskich. Zadbany, wypieszczony przez pokolenia, przeżył drugą wojnę bez więk­szych strat, jeśli oczywiście nie liczyć tego, iż ...hrabiów wyrzu­cono. Pałac miał jednak szczę­ście - przez całe lata władał nim człowiek prosty wprawdzie, ale wychowany w pałacowych dob­rach, no i ceniący tradycję. Wraz z "przekazanym" razem z pałacem sługą, Józefem, dy­rektor Karbot utrzymał pałac we względnej świetności. Pielęgno­wał pamiątki - portrety, starą broń, meble, zastawy, kultywo­wał niektóre obyczaje. Rozwinął hodowlę koni, miał niezłą staj­nię. Z czasem też zdobył kobietę odpowiadającą pałacowej at­mosferze - piękną, młodą, kap­ryśną Alicję.

Karbot nie miał jednak tego, co było znacznie ważniejsze dla władzy - odpowiednich konek­sji partyjnych. To właśnie spra­wiło, że w pałacu pojawił się młody, prężny sekretarz z po­wiatu, niejaki Byrczak. No i zaczęło się...

"Derby w pałacu" - bo o tej sztuce Jarosława Abramowa-Neverly'ego mowa - napisane zo­stało w 1966 roku i było pod­ówczas sztuką całkowicie współ­czesną: czytało się ją i oglądało wyszukując cienkie aluzje do współczesności.

Dziś, po ćwierć wieku sytua­cja jest diametralnie różna, a o pałacowe dobra kłócą się już zupełnie inni ludzie. Życie i hi­storia dopisały dalsze dzieje.

- To prawda, że sztukę dziś możemy postrzegać przez inny pryzmat, ale wciąż pozostaje ona znakomitym materiałem scenicznym - powiedział "Expressowi" Ryszard Ber reżyser spektaklu, który obejrzymy w poniedziałkowym Teatrze Tele­wizji. - Jak zawsze u Abra­mowa znakomite sytuacje dramaturgiczne, świetnie naryso­wane postaci, sporo cienkiego, w najlepszym gatunku humoru. Udało się pozyskać do tego przed­sięwzięcia znakomitych aktorów, sądzę więc, że "Derby w pała­cu" nic nie stracą ze swych walorów.

"Express" przed kilkoma mie­siącami był w studio podczas nagrywania spektaklu, możemy więc z ręką na sercu zareko­mendować wszystkim to świet­ne przedstawienie.