Kocie zaczepki
"Romeo i Julia" w reż. Janusza Józefowicza Teatru Studio Buffo w Warszawie pokazane w TV. Pisze Gazeta Krakowska - Imprezariusz Krakowski.
- Stary zapomnij o niej. Jest tyle innych foczek. Ona jest gwiazdą, obraca się wśród gości z kasą. Ty jesteś przy niej mary żuczek. - Tybalt miał do mnie jakieś wąty, zaczął fikać. Ale wziąłem na wstrzymanie, żeby nie robić zadymy. Nie, to nie są fragmenty dialogów wyciągnięte z tekstu współczesnego grafomana. To zdania, które często i gęsto padają w musicalu "Romeo i Julia" [na zdjęciu], jaki wystawił na warszawskiej scenie Janusz Józefowicz i Janusz Stokłosa.
Oglądając go w telewizji nie mogłam powstrzymać się przed marzeniem o stworzeniu specjalnej komisji śledczej do spraw pozbawionych skrupułów artystów. Rzeczeni panowie stanęliby przed nią i zmuszeni byliby do udzielenia odpowiedzi na kilka podstawowych pytań. Pierwsze brzmiałoby: Czy czytał pan Szekspira? Tu nasi bohaterowie musieliby spuścić głowy i odpowiedzieć, że nie pamiętają. Drugie pytanie powinno dotyczyć już szczegółów: Czy rzeczeni artyści chodzili do szkoły? Bo jeżeli tak, to można by powołać na świadka ich polonistę, który przypomniałby im, kim był ród Capulettich. Bowiem według nich ojciec Julii był gangsterem, właścicielem dyskotek, prowadzącym klasyczne narkotykowe interesy, a na dodatek organizującym bal charytatywny na rzecz niewidomych. Jakby komuś było jeszcze mało, jego żona ubiera się u najmodniejszych projektantów, a Julię przekonuje do małżeństwa z Parysem, który bywa u nich na grillu, taką oto frazą: - Parys to przebój sezonu, najmodniejszy tego roku mąż.
Moda na przerabianie klasyków trwa od lat, przybierając coraz bardziej kuriozalną oprawę, nie mającą nic wspólnego z oryginalnością, ale ze swykłą grafomanią, z której ktoś wreszcie powinien się wytłumaczyć.
