Spotkania z pantomimą
9. Międzynarodowi Festiwal Sztuki Mimu w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w idziemy.
W niedzielę 30 sierpnia w warszawskim Teatrze na Woli zakończył się 9. Międzynarodowi Festiwal Sztuki Mimu. W naszym życiu teatralnym ta impreza ma już pewne tradycje, pozwala bowiem skonfrontować osiągnięcia nielicznych na świecie zespołów teatralnych, uprawiających sztukę pantomimiczną. Jej wersja klasyczna, symbolizowana przez francuskiego mima Marcela Marceau, należy właściwie do przeszłości. Dziś podejmowane są próby stworzenia teatru ruchu z elementami cyrkowej klownady. Takie środki wyrazu dalekie są jednak od pantomimy, sztuki subtelnej i szlachetnej w środkach wyrazu. Światowe sukcesy Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego skończyły się wraz ze śmiercią naszego znakomitego choreografa i reżysera. Tomaszewski tworzył prawdziwie autorski teatr, będący połączeniem pantomimy, tańca, ruchu i tworzywa literackiego.
Organizatorzy festiwalu w Teatrze na Woli zaprosili polskie i zagraniczne zespoły, usiłujące z mniej lub bardziej idanym skutkiem przywoływać i kontynuować styl klasycznej pantomimy i przy okazji opowiadać jakieś historie. Niektórzy z występujących artystów są uczniami Marcela Marceau. W zaprezentowanych spektaklach dominowały rozmaite scenki, różnej długości i jakości. Festiwal rozpoczął spektakl "Monsieur et madame O" o zmaganiach dwóch żołnierzy na linii frontu. Kolejne widowiska w oszczędnych dekoracjach i abstrakcyjnych kostiumach wyrażały głównie zmagania bohaterów z ciałami i emocjami
oraz absurdalne nieraz zdziwienie światem, jak w przedstawieniach polskiego Teatru Mimo, rosyjsko-niemieckiego Do Theaterczy międzynarodowej szkoły The School of Modern Mime. Z większą zbiorową kreacją pantomimiezno-teatralną mieliśmy do czynienia w przypadku spektaklu amerykańskiego zespołu Alithea Mime Theatre. gdzie ukazane scenki układały się w pewną dramaturgiczną całość. Dobrze się dzieje, że w okresie zmierzchu tradycyjnego teatru i lansowania agresywnego teatru kontrkulturowego odradza się sztuka pantomimy, posługująca się uniwersalnym językiem i niosąca pewne pozytywne treści.
