Alexanderplatz - lekko zatańczyli ciężką historię
"Alexanderplatz" w choreogr. Pauliny Wycichowskiej Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu. Pisze Justyna Suchecka w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Tancerze występujący w "Alexanderplatz" pokazali nowy, daleki od zbędnego patosu sposób na świętowanie niepodległości. Zamiast powiewających flag zobaczyliśmy piruety, a zamiast strzelającej broni - wymowne ruchy rąk.
(...)
W choreografii autorstwa Pauliny Wycichowskiej nie brakowało miejsca na uczucia. Tancerze często spotykali się przy okrągłym, podświetlonym stole, gdzie targowali się, walczyli ze sobą, pragnęli i poszukiwali siebie nawzajem. Poradzili sobie świetnie bez zbędnych rekwizytów, które często towarzyszą obchodom Święta Niepodległości. Nie było więc ani flag, ani broni. Właściwie tylko ciężkie wojskowe buty jednego z tancerzy pomagały w zbudowaniu obrazu toczącej się walki - resztę zdarzeń oddawano wyłącznie ruchem, np. tworząc mur z ludzkich ciał. Prostota kostiumów autorstwa Franza Dittricha, pozwoliła się skupić na tym co najważniejsze - opowiadanej historii, nie zbędnych dodatkach.
A taniec, choć niezwykle lekki, nawiązywał przecież do wydarzeń wielkich i trudnych: manifestacji przeciwko wschodnioniemieckiemu reżimowi na Alexanderplatz w Berlinie, obrad polskiego okrągłego stołu, ale też do realiów dnia dzisiejszego, w którym wciąż staramy się odnaleźć - często bezskutecznie.
Choć na scenie występowało zaledwie jedenastu tancerzy, to można było odnieść wrażenie, że sceną zawładnął tłum. Czasem problemem było skupienie się na jednej historii, w obawie, że umknie nam coś ważnego, wytańczonego gdzieś w drugim rzędzie. W sposób szczególny wzrok przyciągała tancerka Karina Adamczyk-Kasprzak - nie tylko w solówkach, czy duetach, ale nawet wtedy, gdy tańczyła w grupie.
Polska premiera spektaklu odbędzie się 24 listopada w warszawskim Teatrze Studio, a niemiecka 18 grudnia w berlińskim Werkstatt der Kulturen.
Cały artykuł w Gazecie Wyborczej - Poznań.
