Artykuły

Sztuka ta, napisana specjalnie dla TV, odwołuje się do przeżyć i doświadczeń szerokiego kręgu odbiorców średniego i starszego pokolenia. Akcja jej rozgrywa się w zimowe miesiące 1945 roku, na terenach zajętych jeszcze przez wojska hitlerowskie. Był to okres szczególny, w którym nadziei na wyzwolenie, na nowe życie towarzyszyły tragiczne doświadczenia, straszliwy ciężar lat okupacji. Z doświadczeń tych i przeżyć wyzwolić się było bardzo trudno. Zbyt silnie podważyły one wiarę w sens działania, w podstawowe wartości. W takiej właśnie sytuacji jest główna bohaterka sztuki, Natalia. Po upadku powstania warszawskiego schroniła się z matką w małej, ukrytej wśród śniegów i lasów wiosce. Nie może wyzwolić się spod ciężaru wspomnień. Zadaje sobie pytania: jak po tym wszystkim można dalej żyć i jak żyć się powinno. Czy jest w ogóle możliwe odbudowanie najprostszych, najbardziej podstawowych ludzkich wartości. Nawet dzień wyzwolenia nie przyniesie Natalii sam przez się odpowiedzi na te pytania. Drogę do nowego domu, do innych ludzi, do nowego życia musi ona odnaleźć sama, przezwyciężyć straszliwą pustkę, jaką w niej spowodowała wojna. Dookoła żyją ludzie, którym ona jest potrzebna, a oni jej. Czy odnajdzie drogę powrotu?

Tak było na początku, tak myślało wielu spośród nas w zrujnowanym i ciężko doświadczonym kraju. Warto to sobie przypomnieć u progu 25-lecia.