Poznań. Prokofiew Pasińskiej dla dzieci w Wielkim
1 czerwca o godzinie 18.30 w Teatrze Wielkim odbędzie się premiera "Piotrusia i wilków" w reżyserii Iwony Pasińskiej.
"Piotruś i wilki" jako opera dla dzieci
Najważniejszym celem cyklu Opery dla Dzieci, której drugą realizację stanowi "Piotruś i wilki", jest edukacja operowa najmłodszych. Grupę docelową spektaklu stanowią dzieci w wieku do lat 7. Do ich możliwości percepcyjnych dostosowana jest symbolika, słownictwo, nadanie znaczenia elementom muzycznym.
To właśnie dlatego orkiestra, znajdująca się na scenie wraz z solistami, pełnić będzie nie tylko stricte muzyczne funkcje. Poszczególne instrumenty symbolizują konkretne postaci przedstawienia (skrzypce to Piotruś, obój - kaczka itd.), o czym pod koniec spektaklu powie dzieciom dyrygent - Aleksander Gref. Orkiestra jest też "elementem scenograficznym" - kapelusze 25 muzyków, poprzez kolor i fakturę, staną się taflą jeziora
Całość "Piotrusia i wilków" oparta jest, dramaturgicznie i muzycznie, na kanwie 3 pieśni Prokofiewa. Każda z nich przyporządkowana będzie kolejnym postaciom: dziadkowi (pieśń na wejście), Piotrusiowi (pieśń przy złapaniu wilków) oraz Ptaszkowi (po śmierci Ptaszka). Każdorazowo zatem to właśnie muzyka staje się komentarzem wydarzeń. Pieśni, by ułatwić dzieciom odbiór spektaklu, wykonywane będą w języku polskim. Autorem libretta jest Radosław Wysocki.
Postaci spektaklu zyskują wymiar symboliczny: Piotruś to niewinność dziecięcej wyobraźni, Dziadek - szalony wynalazca, to obiekt fascynacji Piotrusia, Wilki jawią się jako symbol złych ludzi. Wszystko tworzą wzajemną sieć zależności; Piotruś wychodzi na łąkę, by sprawdzić, jak funkcjonuje sterowiec wykonany przez Dziadka. Radość zabawy niszczą Wilki, ale Piotruś, za pomocą magicznego proszku, zamienia ich zło w dobro...
"Piotruś" Prokofiewa został uwspółcześniony, przeniesiony w realia czytelne dla dzisiejszego młodego widza. Służy temu nie tylko pojawiający się motyw sterowca, czy zamiana myśliwych w pracowników ZOO, ale i współpraca z Instytutem Fizyki przy tworzeniu elementów scenografii.
Spektakl przygotowany przez Iwonę Pasińską z całą pewnością czyni czytelniejszym dzieło Prokofiewa, bliższym współczesnej dziecięcej widowni - odnajduje dzisiejsze odpowiedniki rzeczywistości oryginalnej dzieła, przez co uwypukla uniwersalizm przekazu, jego ponadczasowość. Nie tracąc przy tym nic z dawnej magii i urody.
