Koszalińskie Konfrontacje Młodych m-teatr. Podsumowanie
Pierwsza edycja Koszalińskich Konfrontacji Młodych m-teatr (trwająca między 8 a 13 czerwca) podsumowana została werdyktem jury, który nie spotkał się z aplauzem koszalińskiej publiczności. Widzowie zaś mieli możliwość zdecydowania, komu należy się miano Najlepszej Aktorki i Najlepszego Aktora - specjalnie dla e-teatru pisze Ewa Julianna Kwidzińska.
To ważne - podczas takiej konfrontacji (doskonale dobrane określenie) widz uczy się twórcy, praktyka i teoretyka teatralnego, zaś ten dowiaduje się bardzo wiele o widzu. Zamknięciu festiwalu towarzyszył pokaz spektaklu mistrzowskiego: "Szewców" według Witkacego w reżyserii Piotra Ratajczaka.
Jury festiwalu w składzie: Paweł Łysak, Paweł Sztarbowski i Zdzisław Derebecki spośród siedmiu nazwisk młodych reżyserów zdecydowało się wybrać dwa.
Nagrodę Główną otrzymał Krzysztof Garbaczewski za reżyserię spektaklu "Odyseja" (na zdjęciu) z Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.
Drugą Nagrodę w postaci możliwości wyreżyserowania spektaklu w BTD w sezonie artystycznym 2010/2011 otrzymała Weronika Szczawińska za reżyserię spektaklu "Zemsta" z Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego z Wałbrzycha.
Postawiono na spektakle trudne, elitarne w odbiorze, zatopione w dekonstrukcji i poszukiwaniu własnego języka teatralnego. Zdecydowano się docenić tak zwane spektakle trudne do wytrzymania, wymagające ogromnej czujności widza, otwarcia na konteksty, asocjację i współwytwarzanie nowych sensów. Znaczące, że obydwie propozycje znalazły pretekst w wielkiej literaturze - światowej i polskiej; obydwie zostały przez młodych reżyserów totalnie (ale nie anarchistycznie) rozbite, a aktorzy współtworzący kierowani byli na sztukę własnych poszukiwań i sceniczną improwizację.
Decyzja jury wzbudziła niemałe kontrowersje wśród koszalińskiej publiczności, której znacząca większość opuściła teatralną widownię podczas trzygodzinnej "Odysei" Garbaczewskiego, nie wytrzymując ataku nadmiaru znaczeń krzyczących ze sceny. "Zemsta" Szczawińskiej potrafiła przede wszystkim publiczność rozbawić (choć - zdaje się - nie tylko o to reżyserce szło), być może z tego właśnie powodu ta część werdyktu usatysfakcjonowała publikę, zwłaszcza że wybór ten oznacza kolejne spotkanie z twórczością młodej reżyserki w nadchodzącym sezonie artystycznym BTD.
Nagrodę Publiczności dla Najlepszej Aktorki i Najlepszego Aktora otrzymali równorzędnie największą liczbą głosów: Katarzyna Ulicka-Pyda (odtwórczyni roli Kobiety w spektaklu pt.: "Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku" w reżyserii Anny McCracken z BTD) oraz Tomasz Nosiński (odtwórca roli Klienta w spektaklu "Samotność pól bawełnianych" w reżyserii Radosława Rychcika z Teatru im. Stefana Żeromskiego z Kielc).
Prawie tydzień teatralnych spotkań w mieście, które za sprawą przeglądu "Młodzi i Film" kojarzy się z otwarciem na artystyczne debiuty, potwierdził, że zasadnym jest organizowanie i inwestowanie w to działanie. Organizatorzy Konfrontacji nie mogli narzekać ani na frekwencję, ani na bierny odbiór propozycji. Wygląda na to, że koszalińska publiczność potrzebuje takiej strawy, a przyjęta formuła (spektakle i dyskusje wieczorową porą) wydaje się być idealną. Rzecz jasna, fakt, że do konkursu stają reżyserzy, których twórczość (często już uznana, mimo niewielkiej ilości realizacji na instytucjonalnych scenach) staje się pretekstem do otwartej, krytycznej rozmowy o kształcie najnowszego teatru polskiego, jest największym atutem tegoż przeglądu. Niełatwo jest mówić o młodym teatrze (nie mylić z pojęciem "nowy"!), niełatwo o niego walczyć, niełatwo walczyć przeciw niemu. Ryzyko pomyłki i fałszu przeczuć jest duże. Ale po pierwsze: taka przestrzeń być musi i wspaniale, że nie roztacza się tylko wśród teatralnych specjalistów, ale przede wszystkim pojawia się między tymi najważniejszymi - widzami, po drugie zaś: właśnie ze względu na niezbadane grunty burze te i sztormy wokół niej tak ekscytują. Trudno o diagnozę młodego teatru, bezsensowną wydaje się być jakakolwiek klasyfikacja. Teatr się dzieje, powstaje teraz i ważne, że (w takim mieście jak Koszalin) otwiera się forum, z którego młodzi twórcy mówią, a słuchać ich i komentować chcą różne pokolenia zjadaczy teatralnego chleba.
