Claude Debussy
Ur. 22 VIII 1862, Saint-Germain-en-Laye. Zm. 25 III 1918, Paryż.
Claude Achille Debussy, główny twórca muzycznego impresjonizmu, śmiały burzyciel tradycyjnego systemu tonalnego i wielki odnowiciel francuskiej narodowej muzyki, kształcił się w Konserwatorium Paryskim u A. Marmontela (fortepian) i E. Guirauda (kompozycja). Odnosił poważne sukcesy jako pianista. W 1884 otrzymał Nagrodę Rzymską za kantatę "L'Entant prodigue" ("Syn marnotrawny"). Jeszcze w czasie studiów, będąc domowym pianistą Nadieżdy von Meck (protektorki Czajkowskiego), odbył Debussy podróż do Rosji, gdzie głębokie wrażenie wywarły na nim dzieła kompozytorów Potężnej Gromadki (zwłaszcza Musorgskiego) oraz rosyjska muzyka ludowa. Było to dlań zarazem pierwsze, choć pośrednie zetknięcie się z muzyką Wschodu.
W czasie 3-letniego pobytu we Włoszech zetknął się z Lisztem, Verdim, Leoncavallem, Boitem, a także przebywającymi tam młodymi artystami francuskimi. Nie pociągała Debussy'ego opera włoska, silnej natomiast inspiracji dostarczyły mu religijne utwory Palestriny i Orlanda di Lasso, słuchane w małym rzymskim kościółku Santa Maria dell'Anima. W okresie tym powstała suita orkiestralna z chórami "Printemps" ("Wiosna") oraz poemat liryczny na chór, sola i orkiestrę "La Damoiselle elue" ("Dziewa wybrana"). Ogromny wpływ na artystyczny rozwój Debussy'ego wywarła poezja symbolistów oraz rozwijające się żywo w tym właśnie czasie malarstwo impresjonistów. Stopniowo poczęła się w jego umyśle kształtować idea skierowania twórczości muzycznej na tory zbliżone do poezji i sztuk plastycznych, tak aby mogła ona stać się ,,malarstwem dźwiękowym", oddawać subtelne obrazy, ulotne wrażenia i nastroje. Pierwszym zwiastunem nowego prądu, który zyskał sobie miano muzycznego impresjonizmu, stał się utwór symfoniczny Debussy'ego "Prelude a 1'apres-midi d'un faun" ("Popołudnie fauna", 1892). Ten sam kierunek reprezentują również dalsze jego dzieła - zarówno sceniczne ("Peleas i Melizanda", "Męczeństwo św. Sebastiana"), jak symfoniczne ("Nokturny", "Morze", "Iberia" i in.) oraz fortepianowe (m. in. "24 preludia", "Radosna wyspa" i in.), w mniejszym może stopniu kompozycje kameralne.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
