Kalendarium

Warszawa, Teatr Wielki: Cyrulik sewilski, opera Gioacchino Rossiniego (libretto Cesare Sterbini wg komedii Beaumarchais, tłum. Wojciech Bogusławski) – inauguracja nowego gmachu teatralnego.

Główne partie śpiewali: Józef Dobrski (Almaviva), Katarzyna Aszpergerowa (Rozyna), Józef Polkowski (Figaro) i Józef Zdanowicz (Bazylio).

Nazajutrz „Kurier Warszawski” zamieścił opis nowo otwartego teatru, gdzie czytamy m. in.:
„Ozdobność sali w najświeższym guście powszechnie chwalono i znawcy zapewniają, że należy do najpiękniejszych średniej obszerności teatrów w Europie. Pierwszy plan tej budowy podał budowniczy [Antonio] Corazzi i podług tego planu rozpoczęto budowę, lecz przy wznowieniu roboty plan ten stosownie do potrzeby i dogodności zmienionym został. Wewnątrz sala, czyli miejsce dla Publiczności, jest malowana przez Pawła Benedetti i Szałackiego. Płaskorzeźby zewnętrzne [Pawła] Malińskiego, [Konstantego] Hegla i [Tommaso de] Acciardi. Piękny świecznik z rękodzielni wyrobów lakierowanych Rahna i Wertheima. Stolarszczyznę zrobił Jaroszyński, zaś wznowienie całej budowy i jej dokończenie tak rychłe odbyło się pod ogólnym kierunkiem i rozporządzeniem JW. Jenerała-lejtnanta Rautenstraucha. Pierwsze piętro jest ozdobione wizerunkami Jana Kochanowskiego, Wojciecha Bogusławskiego, Rasyna [Racine'a], Szekspira, Moliera i Mozarta”. („Kurier Warszawski” 1833 nr z 23 lutego).

Pierwotny plan przewidywał znacznie pojemniejszą widownię – na 2500 miejsc; Rautenstrauch kazał ją ograniczyć o ponad 50% (do 1100 miejsc). Zmianie uległa również, po „rewolucji 1830”, nazwa teatru z Narodowego na Wielki.