Kalendarium

Warszawa, Teatr Narodowy: po raz pierwszy w polskiej wersji językowej Don Giovanni Wolfganga Amadeusa Mozarta. Operę, pod tytułem: Don Juan, czyli Gość kamienny lub Libertyn ukarany, zagrano na benefis Karoliny Elsnerowej, uczennicy i żony Józefa, która wystąpiła w partii Donny Anny. W innych partiach pokazali się: Ludwik Adam Dmuszewski (Don Juan), Ignacy Werowski (Komandor), Walenty Kratzer (Don Ottavio), Katarzyna Aszpergerowa (Donna Elwira), Jan Nepomucen Szczurowski (Leporello), Bonawentura Kudlicz (Mazett) oraz Konstancja Dmuszewska (Zerlina). Libretto Lorenza da Ponte (na podstawie Don Juana Molière'a) przełożył z włoskiego Kazimierz Brodziński.

Z recenzji „Iksa”: „Obrana na benefis pani Elsnerowej ta opera licznych zwabiła słuchaczów, co równie przychylności dla aktorki, jak ciekawości dla Mozarta muzyki przypisać należy. Wszelako dzieło to w ogólności słabe na słuchaczach sprawiło wrażenie. Treść opery (bo nie trzeba zapomnieć, że większa część ludzi bardziej patrzy, niż słucha), treść opery, mówię, nic nie ma pociągającego. [...] Co do muzyki, jeśli prawda, że najprostsza z dawnych oper włoskich na powtarzaniu zyskuje i lepiej jest zrozumiana, ileż więcej jeszcze nowej szkoły dzieła, a mianowicie dzieła Mozarta podobnego potrzebują obeznania! Dodać jeszcze można, że z wielorakich dzieł Mozarta Don Juan jest najgłębszy w swym objęciu, a zatem najniezrozumialszy dla świeżo przystępujących, zwłaszcza niemuzykalnych słuchaczów. Co do egzekucji, chętnie przyznamy, że mając na względzie niezmierną trudność kompozycji, z drugiej małą wprawę naszych artystów wystawienie Don Juana do rzędu szczęśliwszych usiłowań sceny naszej zaliczyć należy”. (Cyt. za: Recenzje teatralne Towarzystwa Iksów 1815-1819, opracował i wstępem opatrzył Jacek Lipiński, przypisy: J. Lipiński, Zbigniew Jabłoński, Wrocław 1956 Ossolineum, s. 263-264.)