Kalendarium

Koszalin: otwarcie Bałtyckiego Teatru Dramatycznego premierą Ślubów panieńskich Aleksandra Fredry w reżyserii Ireny Górskiej-Damięckiej, która objęła kierownictwo artystyczne tej sceny.

„...O ile w latach 1945–48 Koszalin był tylko jednym z licznych w Polsce prowincjonalnych miasteczek rzędu 10–25 tysięcy mieszkańców, a warunki życia w mieście istotnie nie sprzyjały stabilizacji ani rozwojowi autentycznej placówki teatralnej, o tyle podniesienie Koszalina do rangi siedziby władz nowo utworzonego województwa (rok 1950) spowodowało wielki napływ ludności, w tym licznej warstwy inteligencji technicznej i urzędniczej. Już w roku 1952 podniosły się w miejscowym dzienniku pierwsze głosy postulujące utworzenie teatru dramatycznego, który wypełniłby dotkliwą lukę w życiu kulturalnym miasta i województwa. W roku następnym postulat powtórzono i w rezultacie jesienią 1953 roku przystąpiono do prac organizacyjnych. Zespół inicjatorów i organizatorów składał się z pracowników Teatru im. Jaracza w Olsztynie: Stefana Nafalskiego i aktora Jerzego Jurowskiego, który wespół z Ireną Górską-Damięcką nadali nowej placówce nazwę Bałtycki Teatr Dramatyczny w Koszalinie. Działano na podstawie zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki z 1 listopada 1953 roku, które powoływało pierwszą w Polsce zdecentralizowaną scenę, opartą na budżecie Wojewódzkiej Rady Narodowej. Pierwszym aktorem zawodowym, który na apel organizatorów zgłosił się do nowego zespołu, był Henryk Kleps.
Bałtycki Teatr Dramatyczny startował w bardzo trudnych warunkach. Nie miał sali ani zaplecza, a skazany na gościnność Wojewódzkiego Domu Kultury, nie mógł być atrakcyjną przynętą dla znanych i cenionych w innych ośrodkach aktorów. (...) W latach 1954 i 1954/55 kierownikiem artystycznym Bałtyckiego Teatru Dramatycznego była Irena Górska-Damięcka, a dyrektorem Stefan Nafalski.” (Michał Misiorny, Teatry dramatyczne Ziem Zachodnich 1945–1960. Poznań 1968, s. 150–154.)