Bogdan Mączewski-Bem
MĄCZEWSKI-BEM Bogdan (12 II 1881 Radzymin - 22 XI 1959 Kraków), śpiewak. Był synem adwokata Józefa M. i Róży z Grużewskich. Po ukończeniu gimn. w Krakowie studiował historię sztuki na wydziale filozoficznym uniw. lwowskiego. We Lwowie rozpoczął także naukę śpiewu u A. Dianniego. Po otrzymaniu stypendium wyjechał na dalsze studia do Wiednia, Florencji i Wenecji. Do kraju wrócił w 1911 i zamieszkał w Warszawie. Uczył się tu śpiewu u Edwarda Reszkego. W 1912 po roku nauki ożenił się i wyjechał do Mediolanu na dalsze studia wokalne. Wybuch I wojny świat. zastał go we Włoszech. Do Warszawy wrócił w 1915 i 13 X debiutował na scenie T. Wielkiego w partii Alfia ("Rycerskość wieśniacza"). Zaangażowany do zespołu, śpiewał m.in. Tonia ("Pajace"), Janusza ("Halka"), Amonatra ("Aida"), Rycerza ("Lilie"). 24 VII 1916 śpiewał na scenie T. Polskiego w Warszawie partię Czepca ("Wesele" K. Rostworowskiego). Po przebyciu operacji gardła w 1917 stracił głos i musiał porzucić scenę. Pracował potem jako ekspert-grafolog.
Bibl.: Czempiński: Teatry w Warszawie s. 119; Kur. warsz. 1915 nr 284, 1917 nr 52; Tyg. ilustr. 1917 nr 8 (il.); Straus: Repertuar 1215-16; Autobiografia w posiadaniu J. Grubowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
