Józef Solnicki
SOLNICKI Józef, właśc. Salzman (1874 lub 1876 Warszawa - 18 IX 1921 Warszawa), aktor, śpiewak, tancerz. W 1894 występował w warsz. t. ogr. Belle Vue, w sez. 1894/95 u I. Józefowicza w Lublinie, w sez. 1895/96 tamże u F. Felińskiego. Od 1897 do 1899 tańczył w balecie w t. lwow. i z jego zespołem przyjeżdżał do Krakowa. Śpiewał też niekiedy w operetkach. W 1900 występował w zespole J. Myszkowskiego w Kaliszu, w 1901/02 w t. pozn., w 1902 w T. Ludowym w Krakowie. 11 VI1902 wystąpił w T. Miejskim we Lwowie w partii Augusta Fliederbuscha ("Wesoła dwójka"), w sez. 1902/03 grał tam w T. Ludowym. Wiosną 1903 występował jako aktor w T. Ludowym w Krakowie, a w lecie jako tancerz w T. Miejskim. W maju 1906 występował w t. Renaissance w Warszawie, a od jesieni 1906 zaangażował się do T. Miejskiego we Lwowie i pozostał tu do 1914 wyjeżdżając co roku z zespołem do Krakowa. Śpiewał w tym czasie partie pierwszych amantów w operetkach, był też od 1909 reżyserem operetki. W 1915 śpiewał w T. Ludowym w Krakowie, w 1916 znów w t. lwowskim. 14 III 1919 wystąpił w T. Nowości w Warszawie w partii Boniego ("Księżniczka czardasza"). Od kwietnia tego roku występował w t. Qui Pro Quo, następnie wyjechał do Krakowa. Zmarł w szpitalu psychiatrycznym. Miał głos barytonowy. Cieszył się jako śpiewak dużym powodzeniem. Wg H. Cudnowskiego cechował go "żywiołowy temperament". Śpiewał takie partie jak: Porucznik ("Czar walca"), Stach ("Krakowiacy i Górale"), Daniło ("Wesoła wdówka"), Ajaks II ("Piękna Helena"), Bronio Popiel ("Polska krew"), grał m.in. Antka ("Królowa przedmieścia").
Bibl.: Almanach, Lwów 1911 s. 158 (il.); Cudnowski; Pajączkowski: Teatr lwow. (il.); Sempoliński: Wielcy artyści; Gon. teatr. 1921 nr 36, 37; Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
