Maria Szlezygier
SZLEZYGIER Maria, zamężna Kamińska (ur. 5 VII 1852 Łęczyca - działała do 1880), śpiewaczka. Była córką Józefa Sz. i Karoliny z Hessów, siostrą -> Józefy Sz. Śpiewu uczyła się u J.B. Lampertiego w Dreźnie. W 1871 debiutowała w Lublinie w zespole P. Ratajewicza podczas przedstawienia komedii "Ciężka próba". W WTR debiutowała 22 VI 1872 w partii Orsina ("Lukrecja Borgia"), 20 X śpiewała partię Nancy ("Marta"). Obdarzona pięknym głosem kontraltowym, w 1873 została zaangażowana do zespołu opery WTR i śpiewała tam do 1880, m.in. partie: Zofii ("Halka"), Jadwigi ("Straszny dwór"), Lizetty ("Lunatyczka"), Magdaleny ("Rigoletto"), Pazia Urbana ("Hugonoci"), Fryderyka ("Mignon"), Pani Thibaud ("Dragoni z Villars"). 3 V 1876 poślubiła Jana Maurycego Kamińskiego, redaktora "Kolców" i odtąd używała nazwiska Szlezygier-Kamińska. W późniejszych latach pracowała jako nauczycielka śpiewu.
Bibl.: Kur. warsz. 1872 nr 152, 203, 233, 1876 nr 99; Chomiński.
Ikon.: Fot. Pryw. - IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polkiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
