Dramat w 2 aktach.
4 kobiety, 1 mężczyzna /epizod/,1 dekoracja
Motyw sztuki wysnuty jest z autentycznego wydarzenia, które opisał K. Kąkolewski w artykule pt. "Niedługa i nieciekawa historia dwóch staruszek". Utwór zbliżony jest tematycznie do sztuki M.Z. Bordowicza pt. "Non stop", opracowuje jednak w sposób oryginalny znane fakty.
W starym mieszkaniu, wśród rekwizytów dawnej, szlacheckiej przeszłości zamknęły się dwie staruszki. Za barykadą krzeseł i materacy stworzyły sobie azyl i schronienie przed nową władzą w Polsce. Jako "ostatni żołnierze ostatniego frontu" żywią się zapasami z paczek UNRA, codziennie przysięgają na szablę z napisem "Bóg, honor , ojczyzna" i czekają na moment, kiedy "chłopcy wyjdą z lasu".
Opowieści o niegdysiejszych jenerałach jego cesarskiej mości, balach i rautach w Petersburgu oraz włościach na Podolu łączą się w rozmowach dwu dobrowolnych więźniarek ze zmyślonymi historiami tych, którzy wyszli na przeciw nowej władzy a teraz "siedzą w ciurmach". Proces wyobcowania odkształca coraz wyraźniej ich egzystencję i psychikę - aż do obłędu i śmierci.
Autor zręcznie konstruuje sytuację. Z dużym wyczuciem teatralnego efektu stwarza scenerię i niezwykły klimat opowieści.
Biuletyn Informacyjny Agencji Autorskiej "Nowe sztuki" nr 4/80
Ukryj streszczenie