Balet w 1 akcie. Muzyka: Franciszek Woźniak; choreografia: Conrad Drzewiecki; scenografia: Krzysztof Pankiewicz.
Prapremiera: Poznań 12 VI 1966, Opera im. S. Moniuszki.
Wykonawcy: cztery solistki - Teresa Kujawa, Eleonora Dondajewska, Lidia Mizgalska i Jadwiga Szulczewska; czterech solistów: Edmund Koprucki, Jerzy Weinert, Jerzy Wojtkowiak i Juliusz Stańda.
Części baletu:
1. Kontakty: taniec wszystkich wykonawców, którzy szukając wzajemnych kontaktów, łączą się parami lub trójkami. W tym czasie zawiązuje się już przewodni motyw ruchowy, który następnie na przestrzeni całego baletu tancerze przekazują sobie nawzajem;
2. Penetracje: jedna z tancerek wyznacza rytm. Szukanie kontaktów rozszerza się, przybierają już one kształt ruchowych tematów;
3. Fascynacje: kolejne ewolucje czterech tancerek, przebiegające głównie na podłodze. Dołączają się do nich czterej tancerze, zafascynowani sugestią seksu;
4. Dialogi: taniec pary solistów, polegający na wzajemnym przejmowaniu tematów ruchowych zawiązanych w "Penetracjach";
5. Zdarzenia: następuje rozbicie jedności całej grupy i wszystko zmierza stopniowo do punktu wyjścia.
Balet "Wariacje 4:4" nie posiada żadnej fabuły literackiej. Konstrukcja jego opiera się na systemie czwórkowym: wariacje czterech par solistów, utrzymane w niezmiennym metrum 4/4. Na tej surowej, oszczędnej w ornamenty kanwie ruchowej choreograf szkicuje wzajemne stosunki i oddziaływanie tancerzy, sugerując skojarzenia z działaniem woli (ruch), seksu i siły witalnej. Muzyka skomponowana została przy ścisłej współpracy z choreografem, według ustalonego planu ruchowo-dźwiękowego, uwzględniającego również momenty ciszy - tańca bez akompaniamentu dźwiękowego. Muzyka, napisana w konwencji bruitystycznej, eksponuje uderzenia, wybrzmiewania i szmery perkusji, punktowane wejściem instrumentów drewnianych. Cechuje ją także zdeformowane brzmienie smyczków oraz zastosowanie synkopowych figur rytmicznych.
"Wariacje 4:4" pokazane były w czasie występów Baletu Opery Poznańskiej w Genui, Turynie i Trieście latem 1968 oraz na Festiwalu Baletów Europejskich w Strasburgu 19 i 20 VI 1969. Prócz tego C. Drzewiecki przygotował je, wraz z K. Pankiewiczem, dla Het Nationale Ballet na Holland Festival; premiera odbyła się w Amsterdamie 4 VII 1967, jako jeden z solistów wystąpił J. Smoliński. Drugą zagraniczną premierę "Wariacji 4:4" opracował C. Drzewiecki w 1971 z Cojunto Nazionale de Danza Moderna w Hawanie.
Balet ten wznowiony został również przez poznański Polski Teatr Tańca 3 X 1973 i włączony do programu jego występów w Helsinkach III 1974, RFN VI 1975 i V 1977, w Bułgarii X 1975.
Źródło: Przewodnik Baletowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie
