Teatr Wojska Polskiego ::: Teatry i zespoły ::: Encyklopedia teatru polskiego

Teatr Wojska Polskiego

Teatr otwarto jako pierwszą stałą polską scenę w Łodzi 6 października 1888 w gmachu Teatru Victoria z 1877 roku. W 1909 Teatr Polski otrzymał budynek przy ul. Cegielnianej (obecnie Jaracza 27). W 1921 roku zmieniono nazwę na Teatr Miejski, od 1937 wchodził w skład Teatrów Miejskich ponownie jako Teatr Polski. Po II wojnie światowej rozpoczął działalność w styczniu 1945 roku jako Teatr Wojska Polskiego. Od 1 września 1949 roku nosi imię Stefan Jaracz.

Gmach, w którym działa teatr, zaadaptowano wg projektu Dawida Landego w 1909 roku. Po pożarze w 1911 roku budynek został przebudowany wg projektu Ignacego Stebelskiego, Romualda Millera i Banasza; w latach 1966–70 gruntowny remont wg projektu Witolda Millo. W 1995 otwarta została Scena Kameralna im. Leona Schillera. W 2007 przebudowano fronton i foyer wg projektu Jakuba Wujka oraz zmodernizowano Dużą i Małą Scenę. W ramach projektu „Utworzenie europejskich scen Teatru im. Stefana Jaracza w województwie łódzkim” powstały sceny w Sieradzu, Skierniewicach, Piotrkowie Trybunalskim i Radomsku.

Sezon: 1946 / 1947

PoprzedniNastępny

Kierownictwo

dyrektor:
Leon Schiller

dyrektor administracyjny:
Tadeusz Laskowski

zastępca dyrektora:
Sabina Nowicka

kierownik artystyczny:
Władysław Krasnowiecki

kierownik literacki:
Bohdan Korzeniewski

Zespół artystyczny

reżyser: Bohdan Korzeniewski
choreograf: Bolesław Brodelkiewicz
asystent reżysera: Julia Iberle, Jerzy Merunowicz
asystent scenografa: Józef Rachwalski

aktorzy: Halina Billing-Wohl, Andrzej Bogucki, Bolesław Bolkowski-Altmajer, Ewa Bonacka-Daszewska, Karolina Borchardt, Henryk Borowski, Bronisława Bronowska-Woźniak, Maria Chodecka-Przybylska, Jadwiga Chojnacka-Dębicka, Sabina Chromińska, Tadeusz Cygler, Maria Cygler-Koran, Stanisław Daczyński, Kazimierz Dejmek, Władysław Dewoyno, Stefania Domańska, Witold Ermow, Barbara Fijewska, Maria Górecka-Nowicka, Irena Górska-Damięcka, Ryszarda Hanin, Władysław Hańcza, Hanna Jaracz, Halina Jezierska, Władysław Kaczmarski, Jerzy Kaliszewski, Janusz Kłosiński, Maria Kozierska-Żukowska, Maria Krawczykówna-Ważyk, Adam Kwiatkowski, Irena Laskowska, Karol Leszczyński, Zdzisław Lubelski, Barbara Ludwiżanka, Andrzej Łapicki, Stanisław Łapiński, Józef Łodyński, Wanda Łuczycka, Danuta Mancewicz, Jerzy Merunowicz, Józef Nalberczak, Lech Ordon, Tamara Pasławska-Sznuk, Janina Pollakówna, Barbara Rachwalska, Maria Seroczyńska, Zbigniew Skowroński, Benigna Sojecka, Eleonora Staniecka, Zbigniew Stokowski, Andrzej Szalawski, Henryk Szletyński, Mirosław Szonert, Zdzisław Szymański, Stefan Śródka, Jan Świderski, Halina Taborska-Piotrowska, Zofia Tymowska-Szletyńska, Zygmunt Urbański, Janusz Warmiński, Kazimierz Wilamowski, Lidia Zamkow, Feliks Żukowski
Balet:tancerze zespołowi: Bolesław Brodelkiewicz
adepci: Eugeniusz Banaszczyk, Danuta Pietraszkiewicz-Jastrzębska
inspicjenci/suflerzy: Halina Staszewska

8
Premiery
Zobacz wszystkie
Stefan Otwinowski – Wielkanoc asystent reżysera Danuta Pietraszkiewicz, kierownictwo reżyserskie Leon Schiller, dekoracje Stanisław Cegielski, muzyka Jan Krenz, reżyseria zespół. Obsada: Pani Freud - Ewa Kunina, Ewa Freud - Halina Kossobudzka, Samuel Freud - Apolinary Possart, Stanisław Laski - Tadeusz Woźniak, Doktór Przypkowski - Józef Maliszewski, Magister Twardowski - Aleksander Zelwerowicz, Profesor Siciński - Leon Pietraszkiewicz, Burmistrz - Karol Leszczyński, Gosposia - Helena Puchniewska, Kolejarz I - Zdzisław Lubelski, Kolejarz II - Lech Ordon, Dozorca - Józef Pilarski, Chłopczyk - *, Dziewczynka - , Chór kobiet - Maria Chodecka, Irena Habrowska, Urszula Latosówna, Danuta Pietraszkiewicz, Helena Puchniewska, Zofia Rzuchowska, PWST słuchaczki, Chór mężczyzn - Zdzisław Lubelski, Lech Ordon, Józef Pilarski, Juliusz Przybylski, Eugeniusz Przyjemski, Zygmunt Urbański, PWST słuchacze. Premiera:* 1 października 1946.
Julian Ursyn Niemcewicz – Powrót posła choreografia Janina Mieczyńska, muzyka Jan Muller, reżyseria Władysław Kaczmarski, scenografia Alina Jakubowska. Premiera: 8 listopada 1946.
Wojciech Bogusławski – Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale asystent reżysera Wanda Wróblewska, asystent reżysera Tadeusz Cygler, inscenizacja Leon Schiller, reżyseria Leon Schiller, kapelmistrz Władysław Raczkowski, asystent reżysera Władysław Kaczmarski, dekoracje i kostiumy Władysław Daszewski, układ tańca Jadwiga Hryniewiecka, asystent dyrygenta Edward Wejman, libretto Bogusławski Wojciech, muzyka Stefani Jan. Obsada: Bardos, student z Krakowa - Władysław Krasnowiecki, Bardos - Władysław Hańcza, Bardos - Tadeusz Woźniak, Bartłomiej, młynarz - Konstanty Pągowski, Bartłomiej - Bolesław Bolkowski, Dorota, jego druga żona - Maria Miedzińska, Dorota - Janina Godlewska, Basia, jego córka - Ewa Bonacka, Basia - Benigna Sojecka, Wawrzyniec - Józef Maliszewski, Wawrzyniec - Stanisław Jasiukiewicz, Stach, amant Basi - Henryk Borowski, Jonek, przyjaciel Stacha - Stefan Śródka, Jonek - Zbigniew Stokowski, Paweł, pan młody - Józef Kostecki, Paweł - Zbigniew Stokowski, Paweł - Juliusz Przybylski, Zośka, panna młoda - Danuta Pietraszkiewicz, Zośka - Maria Krawczykówna, Miechodmuch, organista - Stanisław Łapiński, Miechodmuch - Zbigniew Kryński, Pastuch - Lech Ordon, Pastuch - Henryk Abbe, Stara baba - Zofia Rzuchowska, Stara baba - Barbara Rachwalska, Stara baba - Helena Puchniewska, Krakowianka - Barbara Fijewska, Bryndas, góral, narzeczony Basi - Andrzej Szalawski, Bryndas - Tadeusz Cygler, Morgal - Zdzisław Szymański, Świstos - Tadeusz Fijewski, Świstos - Mirosław Szonert, Świstos - Ryszard Pikulski, Kwicołap - Kazimierz Dejmek, Góralka - Jadwiga Hryniewiecka, Góral - Ryszard Radek, W prologu i międzyaktach Aktorzy T. Narodowego: - Ryszarda Hanin, Irena Laskowska, Janusz Warmiński, Jan Szulc. Premiera: 30 listopada 1946.
Jan Stefani – Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale asystent reżysera Wanda Wróblewska, asystent reżysera Tadeusz Cygler, inscenizacja Leon Schiller, reżyseria Leon Schiller, kapelmistrz Władysław Raczkowski, asystent reżysera Władysław Kaczmarski, dekoracje i kostiumy Władysław Daszewski, układ tańca Jadwiga Hryniewiecka, asystent dyrygenta Edward Wejman, libretto Bogusławski Wojciech, muzyka Stefani Jan. Obsada: Bardos, student z Krakowa - Władysław Krasnowiecki, Bardos - Władysław Hańcza, Bardos - Tadeusz Woźniak, Bartłomiej, młynarz - Konstanty Pągowski, Bartłomiej - Bolesław Bolkowski, Dorota, jego druga żona - Maria Miedzińska, Dorota - Janina Godlewska, Basia, jego córka - Ewa Bonacka, Basia - Benigna Sojecka, Wawrzyniec - Józef Maliszewski, Wawrzyniec - Stanisław Jasiukiewicz, Stach, amant Basi - Henryk Borowski, Jonek, przyjaciel Stacha - Stefan Śródka, Jonek - Zbigniew Stokowski, Paweł, pan młody - Józef Kostecki, Paweł - Zbigniew Stokowski, Paweł - Juliusz Przybylski, Zośka, panna młoda - Danuta Pietraszkiewicz, Zośka - Maria Krawczykówna, Miechodmuch, organista - Stanisław Łapiński, Miechodmuch - Zbigniew Kryński, Pastuch - Lech Ordon, Pastuch - Henryk Abbe, Stara baba - Zofia Rzuchowska, Stara baba - Barbara Rachwalska, Stara baba - Helena Puchniewska, Krakowianka - Barbara Fijewska, Bryndas, góral, narzeczony Basi - Andrzej Szalawski, Bryndas - Tadeusz Cygler, Morgal - Zdzisław Szymański, Świstos - Tadeusz Fijewski, Świstos - Mirosław Szonert, Świstos - Ryszard Pikulski, Kwicołap - Kazimierz Dejmek, Góralka - Jadwiga Hryniewiecka, Góral - Ryszard Radek, W prologu i międzyaktach Aktorzy T. Narodowego: - Ryszarda Hanin, Irena Laskowska, Janusz Warmiński, Jan Szulc. Premiera: 30 listopada 1946.
Samuel Marszak – 12 miesięcy układ tańca Barbara Fijewska, muzyka Kazimierz Sikorski, scenografia Władysław Daszewski, reżyseria Regina Kowalewska, muzyka Łucja Drege-Schielowa, dyrygent Edward Wejman, przekład Zofia Szleyen. Obsada: Macocha - Helena Puchniewska, Macocha - Barbara Rachwalska, Córka - Urszula Latosówna, Pasierbica - Danuta Mancewiczówna, Królowa - Irena Habrowska, Królowa - Maria Górecka, Ochmistrzyni - Zofia Rzuchowska, Nauczyciel królowej - Józef Pilarski, Kanclerz - Zbigniew Stokowski, Naczelnik straży królewskiej - Eugeniusz Przyjemski, Prokutator dworu - Zygmunt Urbański, Poseł Zachodniego Mocarstwa - Adam Kwiatkowski, Poseł Wschodniego Mocarstwa - Józef Łodyński, Główny ogrodnik - Janusz Kłosiński, Stary żołnierz - Zbigniew Skowroński, Styczeń - Władysław Dewoyno, Luty - Mirosław Szonert, Marzec - Stefan Burczyk, Kwiecień - Kazimierz Dejmek, Kwiecień - Mirosław Szonert, Maj - Zofia Skrzeszewska, Czerwiec - Krystyna Miecikówna, Sierpień - Maria Górecka, Sierpień - Sabina Chromińska, Wrzesień - Roman Sykała, Październik - Cezary Popławski, Listopad - Zenon Kaczanowski, Grudzień - Czesław Guzek, Wilk - Zbigniew Stokowski, Kruk - Adam Kwiatkowski, Zając - Józef Łodyński, Wiewiórka I - Zofia Skrzeszewska, Wiewiórka I - Krystyna Miecikówna, Wiewiórka II - Sabina Chromińska, Damy dworu - Wanda Chloupek, Dama dworu - Sabina Chromińska, Ogrodnicy - Krystyna Miecikówna, Ogrodnik - Ryszard Pikulski, Ogrodniczka - Maria Górecka, Żołnierze - Roman Sykała, Żołnierz - Zenon Kaczanowski. Premiera: 7 maja 1947.
Fernando de Rojas – Celestyna asystent reżysera Ludwik René, muzyka Tomasz Kiesewetter, reżyseria Leon Schiller, dekoracje i kostiumy Władysław Daszewski, układ tańca Jadwiga Hryniewiecka, przekład Juliusz Gomulicki, dyrygent Edward Wejman, adaptacja Achard Marcel. Obsada: Don Pleberio - Józef Maliszewski, Don Pleberio - Janusz Kłosiński, Alisa - Ewa Kunina, Melibea - Ryszarda Hanin, Melibea - Irena Krasnowiecka, Lukrecja - Maria Krawczykówna, Lukrecja - Zofia Rzuchowska, Kalikst - Andrzej Łapicki, Kalikst - Wojciech Pilarski, Sempronio - Zdzisław Szymański, Sempronio - Józef Wasilewski, Sempronio - Józef Kostecki, Parmeno - Henryk Borowski, Parmeno - Zdzisław Salaburski, Parmeno - Adam Kwiatkowski, Celestyna - Jadwiga Chojnacka, Elicja - Lidia Zamkow, Elicja - Maria Welanek, Areuza - Maria Górecka, Areuza - Teresa Waśkowska, Centurion - Władysław Kaczmarski, Centurion - Leon Pietraszkiewicz, Sereno - Tadeusz Woźniak, Sereno - Kazimierz Dejmek, Sereno - Janusz Warmiński, oraz - Halina Billing, Sabina Chromińska, Maria Krawczykówna, Maria Kozierska, Irena Laskowska, Urszula Latosówna, Krystyna Salaburska, Maria Seroczyńska, Zofia Skrzeszewska. Premiera: 24 maja 1947.
William Shakespeare – Burza asystent reżysera Jerzy Merunowicz, muzyka Tomasz Kiesewetter, reżyseria Leon Schiller, muzyka Władysław Raczkowski, muzyka Kazimierz Wiłkomirski, scenografia Władysław Daszewski, układ tańca Jadwiga Hryniewiecka, asystent reżysera Łazarz Kobryński, dyrygent Edward Wejman, przekład Czesław Jastrzębiec-Kozłowski. Obsada: Prospero - Karol Adwentowicz, Miranda - Benigna Sojecka, Alonso - Józef Węgrzyn, Alonso - Jerzy Merunowicz, Ferdynand - Tadeusz Woźniak, Antonio - Józef Wasilewski, Antonio - Józef Kostecki, Antonio - Henryk Borowski, Sebastian - Ludosław Kozłowski, Gonzalo - Józef Maliszewski, Gonzalo - Konstanty Pągowski, Adrian - Józef Łodyński, Francisko - Jerzy Merunowicz, Francisko - Klemens Puchniewski, Francisko - Józef Kostecki, Stefano - Stanisław Łapiński, Trinkulo - Zdzisław Lubelski, Bosman - Wojciech Pilarski, Bosman - Janusz Kłosiński, Kaliban - Władysław Kaczmarski, Kaliban - Leon Pietraszkiewicz, Ariel - Ryszarda Hanin, Iris - Maria Górecka, Iris - Sabina Mielczarek, Ceres-Ariel - Ryszarda Hanin, Juno - Maria Wielanek, Juno - Zofia Skrzeszewska, Juno - Halina Głuszkówna. Premiera: 19 lipca 1947.
Aleksander Fredro – Śluby panieńskie asystent reżysera Czesław Staszewski, reżyseria Stanisław Daczyński, asystent reżysera Tadeusz Woźniak, dekoracje i kostiumy Jan Kosiński. Obsada: Pani Dobrójska - Janina Macherska, Aniela - Benigna Sojecka, Klara - Barbara Fijewska, Klara - Halina Jezierska, Radost - Konstanty Pągowski, Gustaw - Andrzej Bogucki, Albin - Tadeusz Woźniak, Jan - Józef Pilarski. Premiera: 20 lipca 1947.

4
Historia nazwy
Teatr Wojska Polskiego 26 stycznia 1945 – 31 sierpnia 1949	Łódź
Teatr im. Stefana Jaracza 1 września 1949 – teraz	Łódź

Zaproponuj uzupełnienielub zgłoś błąd na stronie

Teatry i zespoły