Dla każdego coś miłego
"Piękna Lucynda" sztuka Mariana Hemara, wystawiana przez Teatr Nowy z Poznania podobno zapewnia zwolennikom "czystej rozrywki" dwie godziny śmiechu z zabawnych dowcipów. Ci, którzy oczekują czegoś więcej, mogą delektować się aluzjami i nawiązaniami do różnych teatralnych konwencji.
Sztuką Hemara, wyreżyserowaną przez Eugeniusza Korina, dyrektora poznańskiego teatru, bedą mogli bawić się również łodzianie podczas organizowanego przez Teatr Powszechny Festiwalu Sztuk Przyjemnych. Historia "Pięknej Lucyndy" jest dość zawiła. Pierwszym, który dla teatru polskiego wykorzystał stary motyw natrętów przeszkadzających w schadzce miłosnej był Józef Bielawski. Za namową króla Stanisława Augusta przerobił krotochwilę Moliera, nadając swemu utworowi tytuł "Natręci". Sztuka ta rozpoczęła 19 listopada 1765 roku działalność polskiej sceny narodowej. Dwieście lat później Marian Hemar z "Natrętami" postąpił podobnie jak kiedyś Bielawski z tekstem Moliera - dokonał swobodnej przeróbki. Hemar jednak wykorzystał nie tylko schemat konstrukcyjny komedii Bielawskiego, ale i okoliczności jej wystawienia. Zainscenizował szczególny teatr w teatrze. Opowiedział historię Lucyndy z perspektywy późniejszych dziejów teatru, przede wszystkim z perspektywy doświadczeń komedii i kabaretu dwudziestolecia międzywojennego, w sztuce Hemara przywołany zastaje, obok króla Stanisława Augusta, również wielki teatr romantyczny, Zapolska, rozrywkowe teatrzyki międzywojnia, Mrożek...
Zresztą w warstwie językowej sztuki Hemara "dzieje się" czasem więcej niż w samej akcji - mamy tam swobodne łączenie języka potocznego, stylizowanej dawnej polszczyzny i regularnego wiersza, śpiewy solowe i duety, pastisz, trawestację.
Przedstawienie Teatru Nowego, które będziemy mogli oglądać w Łodzi 27 listopada w wykonaniu m.in. Krystyny Feldman, Sławy Kwaśniewskiej, Aleksandra Machalicy, Janusza Andrzejewskiego i Witolda Dębickiego, da nam okazję poznania Hemara jako dramaturga. Znany prawie wyłącznie jako satyryk i humorysta, zmarły 22 lata temu, Marian Hemar uprawiał również lirykę, dramaturgię, krytykę literacką, reżyserował, pisał reportaże, eseje, a nawet traktaty polityczne. Przekładał na język polski "Ody" Horacego i sonety Szekspira.