Artykuły

Zamiar wystawienia całego "Pierścienia Nibelunga", który kilka lat temu podjęła dyrektorka Opery Dol­nośląskiej Ewa Michnik, jest co najmniej tak heroiczny, jak poczy­nania bohaterów monumentalne­go dzieła. Co prawda bohaterowie owi bez wyjątku kończą źle, ale pa­ni dyrektor z przeciwnościami lo­su, jak widać, radzi sobie lepiej niż oni.

Po udanej realizacji dwóch pier­wszych części (i dramatycznej przygodzie ze sponsorem, który wycofał się z przed­sięwzięcia, czym spo­wodował kilkumie­sięczne opóźnienie premiery "Walkirii") nadchodzi czas na część trzecią, po­święconą Zygfrydowi, bohaterowi poczętemu z kazirodczego związku Zyglindy i Zygmunda.

W przedostatnim ogniwie Wagnerowskiej tetralogii znów mamy do czynienia z miłością nie­dozwoloną - tym razem zakochują się w sobie bratanek i ciotka (czyli tytułowy Zygfryd i zdegradowana za nieposłuszeństwo walkiria Brun­hilda). Powróci wątek zagrabionego złota cór Renu, pojawi się smok Fafner i złośliwy karzeł Alberyk. Dzia­dek Zygfryda, bóg bogów Wotan, po raz kolejny podejmie próbę zapo­bieżeniu nieszczęściu i... po raz ko­lejny poniesie klęskę. Jak się cały ten bosko-mityczno-ludzki galimatias rozwiąże, przekonamy się w części czwartej - "Zmierzchu bogów".

"Zygfryda" w Hali Ludowej zrea­lizuje ten sam zespół, co poprzednie dwie części. Kierownictwo muzycz­ne nad spektaklem obejmie Ewa Michnik, reżyserią zajmie się Hans-Peter Lehmann, scenografię po raz kolejny - budując skojarzenia mię­dzy monumentalną konstrukcją Maksa Berga a siedzibą bogów Walhallą - zaprojektuje Waldemar Zawodziński, a kostiumy w stylu fan­tasy - Małgorzata Słoniowska.

Uwaga! "Zygfryd" to najdłuższa część tetralogii. Spektakl trwa aż pięć i pół godziny (w tym, na szczę­ście dwie 45-minutowe przerwy).