„Wesoła wdówka” na scenie PO i FB
Kiedy przed stu laty w praskim konserwatorium Franciszek Lehar zdawał publicznie egzamin dyplomowy grając na nim koncert d-moll Maxa Brucha, nikt nie mógł przypuszczać, że sławę przyniesie mu zgoła coś innego niż kariera skrzypka. Kompozycja zresztą frapowała go od dawna, toteż zanim na dobre zaczął pisać, jego niespokojny duch wiódł go co prawda po drodze artystycznej, ale jakże niekonwencjonalnej.
Najpierw przyjął posadę koncertmistrza w jednym z teatrów Barmen-Elberfeld, wkrótce przeniósł się do Wiednia, a na stępnie na Węgrzech w Lo sonczu został… najmłodszym kapelmistrzem c. k. armii. Czegóż tam nie robił! Organizował koncerty oratoryjne, kameralne; uczył śpiewu, gry na skrzypcach, opracowywał klasyczne partytury na potrzeby orkiestr wojskowych itd. Operę Kirasjer skomponował do libretta, jakie napisał mu zawiadowca stacji, a Rodrigo do tekstu jednego porucznika. Kilka lat później został kapelmistrzem marynarki w austriackim porcie — Pula. Kolejną operę Kukuszka wystawiono w Lipsku.
Fakt ten utwierdził Lehara w decyzji rezygnacji z kariery wojskowej. Nie na długo. Trzy miesiące po prapremierze znów wdział mundur. Awansował na porucznika. Wywołał też skandal, kiedy miał uczestniczyć w paradzie w obecności samego cesarza. Nie poszedł na nią bo… zaspał.
Z czasem napisał kilka operetek, zmienił też swoją powierzchowność i obyczaje.
Miał 34 lata gdy skomponował pierwsze strony partytury Wesołej wdówki. 30 grudnia 1905 roku w teatrze wiedeńskim po raz pierwszy oklaskiwano arcydzieło Lehara. Nie był to wszakże sukces godny utworu. Przez pierwsze tygodnie spektakl grano przy niepełnej sali. Jednakże w końcu publiczność doceniła walory operetki. Dwa lata później Wesoła wdówka miała już 400 przedstawień, a następnie pod dwudziestoma pięcioma innymi tytułami zdobyła świat. Franciszek Lehar zapisał się na trwałe w historii operetki.
W Gdańsku premiera Wesołej wdówki odbędzie się w Operze Bałtyckiej w wieczór sylwestrowy o godz. 19. Realizatora mi są: Zbigniew Bruna — kierownictwo muzyczne, Boris Slovak — reżyseria i choreografia, Zuzana Bocekova — kostiumy, Vladimir Suchanek — scenografia, Janusz Łapot — przygotowanie chóru.
