Dagmara Gumkowska: Nasze losy się ze sobą splatają
- Wszystkie spektakle, które pokażemy podczas naszego festiwalu, są absolutnie wyjątkowe. Starałam się jako kuratorka szukać tak różnych propozycji, by dotrzeć do każdego odbiorcy. Ideą tego wydarzenia jest to, by faktycznie oddać głos ludziom, którzy z jakichś powodów go nie mają - mówi Dagmara Gumkowska, kuratorka Festiwalu Open the Door w Katowicach.
Chcemy wspólnie zastanowić się, co powoduje ich wykluczenie. Takich zjawisk jest tak naprawdę cała masa. To może być choroba, ubóstwo, przynależność do danej grupy etnicznej, religijnej czy narodowościowej, niepełnosprawność, a nawet tak trywialne powody jak kompleksy, których inni mogą w ogóle nie zauważać.
Tak naprawdę chcemy podczas tego festiwalu poszukać spraw, emocji dla ludzi wspólnych, tego, co nas łączy, w szczególności w czasach, w których rzeczywistość polityczna antagonizuje ludzi, dzieli ich. Szukaliśmy propozycji, które budują płaszczyznę porozumienia.
Chcemy pokazywać w Katowicach teatr, który ma odwagę upominać się o ważne sprawy, o świat wartości, teatr, który uruchamia w nas wspólne, uniwersalne, choć pewnie różne doświadczenia - zarówno dobre, jak i te złe, pozwalając je oswoić, zmierzyć się z nimi.
Pragniemy, aby był to - mimo wszystko - festiwal radości. By był przesiąknięty pozytywną energią, której tak bardzo nam brakuje.
Proponujemy więc teatr włączający osoby o różnorodnych doświadczeniach, bywalców teatralnych i tych, którzy do teatru nie zaglądali już od dawna, przyświeca nam idea różnorodności programowej. Podczas festiwalu prezentowane będą więc spektakle teatralne, taneczne, widowiska plenerowe i cyrkowe, projekty interdyscyplinarne - pokażemy na przykład francuski spektakl łączący muzykę klasyczną, współczesną choreografię oraz parkour. Zorganizujemy prezentacje w teatrze i poza nim. Pokażemy, jak wydarzenia artystyczne mogą zaistnieć w przestrzeni pozateatralnej, wpisać się w tkankę miasta.
Opowiemy - językiem sztuki - o wielu problemach. O walce z codziennością, o marzeniach, o niełatwych międzyludzkich relacjach, o macierzyństwie naznaczonym niepełnosprawnością dziecka, o emigrantach, o osobach głuchych, niewidomych i z zespołem Downa, o szaleńcach, o osobach bezdomnych. Chcemy pokazać, że wszyscy borykamy się z jakimiś problemami i że - mimo różnic - nasze losy się ze sobą splatają. A sztuka jest tą przestrzenią, w której możemy się spotkać.
