Symfoniczna wazelina
Osią dramaturgiczną scenariusza są teksty dadaistyczne, powstałe w okresie Cabaretu Voltaire w Zurychu w latach 1916-1919. Spektakl jest opowieścią o tym, jak towarzyska zabawa grupy artystów stała się najbardziej istotnym przełomem w sztuce nowoczesnej, otwierającym ją na zupełnie nowe przestrzenie. Bohaterami tej opowieści są dobrze nam znane z historii postacie: Tzara, Ball, Arp, Dali, Lenin, Mata Hari. Jednak każda z nich dla potrzeb sceny została wymyślona na nowo.
Forma widowiska, przygotowanego przez zespół Teatru Ludowego, jest kontynuacją doświadczeń zapoczątkowanych spektaklami Tango Oberiu 1928 oraz Sen pogodnego karalucha.
