Artykuły

"Mały Książę" to pięk­na, mądra, pełna filozo­ficznej zadumy bajka pi­sarza fracuskiego Antoine de Saint-Exupery. Bajka dla dzieci, któ­rą uwielbiają dorośli.

Jej maleńki bohater zyskał sobie serca wielu czytelników na całym świecie. Zaprzyjaźnili się z nim, polubili go - na­wet pokochali. Znają go. Wiedzą, jak wygląda, co myśli i co czuje. Dla nich właśnie - dla przy­jaciół Małego Księcia - redakcja dziecięca Tele­wizji Warszawskiej przy­gotowała inscenizację "Małego Księcia". Jerzy Gruza - autor adaptacji, a równocześnie reżyser - pokazał nam swoją wizję tej przepięknej bajki. Starał się oddać nie tyle baśniowy urok, co jej intelektualną, hu­manistyczną treść. Wydaje się, że cel ten zo­stał osiągnięty. Jest to w dużej mierze zasługą do­skonałej gry aktorów, wśród których na czoło wybijali się Bronisław Pawlik jako Mały Książę i Tadeusz Bartosik jako Autor.

Gorzej trochę było ze scenografią. Brak w niej było powietrza, przestrzeni, scena była ciasna, zamknięta płaskim, czar­nym tłem. Rekwizyty ubożuchne, a wnętrze po­koju Autora wręcz brzydkie. Telewizja jest albo bardzo uboga, albo skąpa do przesady. Całość była na pewno interesująca.

A teraz wróćmy na chwilę jeszcze do przy­jaciół Małego Księcia. Czy tak wyglądał ich Mały Książę? Nie - wo­łali ci, którzy w tej baj­ce widzą jedynie jej ba­śniowy wątek. Tak - krzyczeli ci, którym naj­bliższy jest humanizm i intelektuatizm Saint-Exupery`ego.

I tak będzie zawsze z wszystkimi adaptacjami znanych tekstów literac­kich. Ale czy to znaczy, że należy zaprzestać ta­kich prób? Nie! Na pew­no nie. Wśród telewi­dzów byli z pewnością tacy którzy w małym Księciu Jerzego Gruzy i Bronisława Pawlika zo­baczyli swojego Małego Księcia! Audycja będzie powtó­rzona w najbliższym czasie.